Ξεχασμένο Πρωτότυπο: Jiotto Caspita

Το ημερολόγιο έγραφε 1988 όταν οι Yoshikata Tsukamoto, πρόεδρος της Wacoal Corp, μιας εταιρίας παραγωγής γυναικείων ρούχων, και ο Minoru Hayashi, πρόεδρος της Dome, ένας Ιάπωνας κατασκευαστής αγωνιστικών αυτοκινήτων, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα νέο supercar, που το χαρακτήριζαν ως “ένα μονοθέσιο της F1 για τον δρόμο”.

Τον σχεδιασμό του Jiotto Caspita -που στα ιταλικά σημαίνει “καλός ουρανός”

τον ανέλαβε η Jiotto Design, με την βασική ιδέα των τριών ήταν η δημιουργία ενός κεντρομήχανου πισωκίνητου supercar, που επωφελείται από αεροδυναμικό αμάξωμα και ελαφριά κατασκευή. Έτσι γεννήθηκε το Jiotto Caspita το οποίο διέθετε ηλεκτρική αναδιπλούμενη πίσω αεροτομή, gullwing πόρτες, υδραυλικό σύστημα ανύψωσης της ανάρτησης κατά 6 εκατοστά, με το σασί και το σώμα του κάνουν χρήση αλουμινίου και CFRP (carbon fiber reinforced plastic), με το βάρους να μην ξεπερνά τα 1.240 κιλά.

Κίνηση έπαιρνε από το flat 12-κύλινδρο 3,5-λίτρων κινητήρα της Subaru που είχε αναπτυχθεί σε συνεργασία με την Motori Moderni και προερχόταν από ένα μονοθέσιο της F1. Ο κινητήρας στο αυτοκίνητο απέδιδε 450 άλογα με 363 Nm ροπής, και έστελνε την κίνηση στον πίσω άξονα μέσω ενός 6-τάχυτου μηχανικού κιβωτίου της Weismann.

Το μοντέλο παρουσιάστηκε στην έκθεση του Τόκιο το 1989 και δέχτηκε θερμή κριτική, τόσο από το κοινό, όσο και από τον ειδικό τύπο. Αυτό οδήγησε στους Tsukamoto και Hayashi να αποφασίζουν να το περάσουν στη παραγωγή με τιμή κοντά στα ¥100.000.000 (€787.000). Η παραγωγή θα ξεκινούσε τον Οκτώβριο του 1990 και μόλις 30 μονάδες να έβγαιναν στην αγορά μέσα στα 5 χρόνια που θα κρατούσε η παραγωγή του.

Ωστόσο, η απόφαση της Subaru να σταματήσει να τροφοδοτεί με κινητήρες την Scuderia Coloni το 1990, ανάγκασε τους μηχανικούς να ξεκινήσουν την αναζήτηση ενός νέου κινητήρα. Το 1993 παρουσιάστηκε μια νέα έκδοση του Jiotto Caspita που φορούσε έναν αγωνιστικό V10 κινητήρα 3,5-λίτρων της Judd, απόδοσης 585 ίππων με 385 Nm ροπής, με όριο περιστροφής της 10.500 σ.α.λ! Τα 0-96 χλμ/ώρα ήταν σε θέση να τα κάνει σε 4,7 δευτερόλεπτα, ενώ είχε τελική ταχύτητα 320 χλμ/ώρα.

Δυστυχώς όμως, το αυτοκίνητο δεν πέρασε ποτέ στη παραγωγή, λόγω της παγκόσμιας ύφεσης, που επηρέασε σημαντικά την ζήτηση των supercars μοντέλων, κάτι που έκανε τους ιδρυτές να μην μπορούν να αναπτύξουν ένα βιώσιμο επιχειρηματικό σχέδιο γι’αυτό.

[See image gallery at www.autoblog.gr]