Δυνατό ΚΚΕ για το δίκιο των εργαζομένων

Όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις που ακούμε από τα αστικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ περί δήθεν «αυξήσεων» του μισθού και του λαϊκού εισοδήματος δεν είναι νέα εφεύρεση. Παρόμοιες υποσχέσεις είχαμε ακούσει το 2015 και το 2019, όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει γίνει.

Η αγοραστική

δύναμη των εργαζομένων μειώνεται σταθερά, χρόνο με το χρόνο. Ο λαός μας το ξέρει αυτό και έχει καταγράψει στη συνείδησή του ότι τα κόμματα του κεφαλαίου είναι υπεύθυνα και στην αντίπερα όχθη από τα δικά του συμφέροντα.

Επιπλέον, αυτό που δε λένε προεκλογικά οι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι ότι για τις μικρές ονομαστικές αυξήσεις στον κατώτερο μισθό οι παραπάνω προϋποθέσεις απαιτούν νέα αντεργατικά μέτρα. Απαράβατος όρος για την αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας είναι η ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αυτός είναι και ο λόγος που όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα κράτησαν τον ονομαστικό κατώτερο μισθό οριακά παγωμένο στα επίπεδα του 2011, ενώ ο μέσος μισθός παραμένει 25% μειωμένος σε σχέση με το 2010!

Εκτός από τον εκτρωματικό νόμο για τον κατώτερο μισθό, το λαϊκό εισόδημα έχει υποστεί τεράστια χτυπήματα από αυτές τις πολιτικές, που αποδόθηκαν σε «εξωγενείς παράγοντες», «ενεργειακή» κρίση, την «τραπεζική», την «υγειονομική», την «επισιτιστική», την «πληθωριστική» και άλλες ευφάνταστες ονομασίες που έδωσαν κατά καιρούς για να κρύψουν την ουσία: ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και πηγάζει ακριβώς από την αδήριτη ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου να αυξάνει συνεχώς την κερδοφορία του.

Το εργατικό εισόδημα και ο μισθός είναι ο πρώτος αποδέκτης αυτών των χτυπημάτων με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερο να διαπιστώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά ότι στα μέσα του μήνα ο μισθός εξανεμίζεται. Αυτό σε συνδυασμό με το σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση του 8ωρου, την κατάσταση σε βασικούς τομείς της ζωής, επιδεινώνει τη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Σχετική ή απόλυτη εξαθλίωση, την οποία οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να συγκρατήσουν και κυρίως να κουκουλώσουν με ψίχουλα και με επιδοματική πολιτική των pass και vouchers.

Τα επιπλέον αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε. επιβάλουν μεγαλύτερες θυσίες για τους εργαζόμενους, εξαντλητικά ωράρια, εντατικοποίηση, απλήρωτες υπερωρίες.

Σε αυτή την πορεία είναι δεσμευμένα όλα τα κόμματα του κεφαλαίου και αυτός είναι ο λόγος που, όχι μόνο δεν έχουν καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις και τα εργατικά δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα χτίζουν πάνω τους νέους αντιλαϊκούς νόμους. Ο νόμος Βρούτση – Αχτσιόγλου είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα.

Οι επιδιώξεις του κεφαλαίου απαιτούν θεσμικό πλαίσιο που να επιτρέπει χαμηλούς μισθούς που θα συνδέονται με 10ωρα ή και 12ωρα, με έξι και επτά ημέρες δουλειάς χωρίς ρεπό και με δεκάδες απλήρωτες υπερωρίες για κάθε εργαζόμενο. Αυτό ήρθε να θωρακίσει ο νόμος Χατζηδάκη με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την τηλεργασία στην υπηρεσία των επιχειρήσεων, την απαγόρευση (έως και κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και της απεργίας).

Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η πρόταση του ΚΚΕ που βάζει στο επίκεντρο το εργατικό κίνημα και το δυνάμωμα του προκειμένου να αντιμετωπίσει την αντιλαϊκή πολιτική και τους αντιδραστικούς νόμους που σμπαραλιάζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Ισχυροποιώντας το ΚΚΕ δυναμώνουμε τους εργατικούς αγώνες που θα επιβάλουν την οριστική κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για τις ΣΣΕ και τους μισθούς.

Το ΚΚΕ διεκδικεί την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτερου μισθού, υιοθετώντας τα αιτήματα των συνδικάτων για αυξήσεις πάνω από 850€ με ταυτόχρονη επαναφορά των τριετιών. Πρακτικά με την πρόταση του ΚΚΕ, ένας εργαζόμενους με μια τριετία θα δει τον μισθό του να αυξάνεται στα 935€ σήμερα και όχι το 2027 που υπόσχεται η ΝΔ.

Αυτή η πρόταση είναι συνδεδεμένη με τις προτάσεις του ΚΚΕ για σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο με κατάργηση των απλήρωτων υπερωριών και με την επαναφορά της κυριακάτικης αργίας.

Το ΚΚΕ προτείνει την επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της υποχρεωτικότητας τους -χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αυτή είναι βασική προϋπόθεση για να αυξηθούν οι μισθοί σε όλες τις κλίμακες. Να καθιερωθεί ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό ανεξάρτητα, προκειμένου να προστατευτεί το λαϊκό εισόδημα, να αυξηθεί το αφορολόγητο στα 12.000€ για κάθε εργαζόμενο και να καταργηθούν όλοι οι έμμεσοι φόροι στα είδη πρώτης ανάγκης και στην ενέργεια.

Ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στο δημόσιο υιοθετούμε την πρόταση των συνδικάτων για αυξήσεις 20%, την χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων και την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, για τους οποίους η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δε λένε κουβέντα.

Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή απάντηση στα ψέματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Τα αγωνιστικά παραδείγματα σε μια σειρά κλάδους με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές το επιβεβαιώνουν. Τώρα Ισχυρό ΚΚΕ με δυνατό το λαό για την υπεράσπιση του μισθού και του λαϊκού εισοδήματος, για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων!

*Η Έφη Χαλιού είναι υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στο Νότιο Τομέα

Διαβάστε επίσης:

Η πολιτική ή η τοξικότητα στο προσκήνιο;

Cosa Nostra

Αδύναμη αντιλαϊκή κυβέρνηση – δυνατή εργατική ανατρεπτική αντιπολίτευση