Στη Ν.Δ. έχουν πάθει… ΣΥΡΙΖΑ

Οι δημοσκοπικοί και εκλογικοί κίνδυνοι που προκύπτουν εσχάτως για τη Νέα Δημοκρατία – δεν είναι τυχαίο το ότι, έστω και δειλά, κάποιοι συζητούν ακόμη και το ακραίο ενδεχόμενο για κάτω από 30% – περιλαμβάνουν δύο παραμέτρους: την πέραν των προβλέψεων ενίσχυση των κομμάτων στα δεξιά της και την «τιμωρία» διά της αποχής. Η συζήτηση δεν είναι, προφανώς, άστοχη, ούτε περιττή, καθώς εσχάτως φαίνεται ότι η Ν.Δ. έχει πάθει… ΣΥΡΙΖΑ.

Αν

πάμε μερικά χρόνια πίσω, θα διαπιστώσουμε ότι ο κυβερνητικός τότε ΣΥΡΙΖΑ έκανε δύο στρατηγικά λάθη: υπερεκτίμησε την κυριαρχία του και πλήγωσε κοινωνικά στρώματα με τα οποία παραδοσιακά είχε πολύ καλή σχέση, ακόμη κι αν δεν τον ψήφιζαν όταν ήταν μικρό κόμμα.

Τώρα η Ν.Δ. κάνει ακριβώς το ίδιο λάθος. Η διάλυση στα αριστερά της εκτιμήθηκε ως ευκαιρία για πολιτική / ιδεολογική μετατόπιση εξαιτίας της αλαζονικής προσέγγισης ότι οι δεξιοί θα ήταν για πάντα δικοί της. Το μήνυμα που της έστειλε η Λαϊκή Δεξιά στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν παρελήφθη. Ήρθε και ο γάμος ομοφύλων σαν κερασάκι στην τούρτα για να ανοίξει το χάσμα, και πλέον η Ν.Δ. ψάχνει τρόπους για να πείσει ότι παραμένει ένα δεξιό κόμμα με αναφορές στο Κέντρο και όχι ένα… κεντροαριστερό με επιρροή στη Δεξιά.

Βεβαίως με Καρατζαφέρηδες και Φαήλους δεν βάφεις αβγά, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Η ζημιά έγινε και υπάρχει κίνδυνος να γίνει μεγαλύτερη. Και όντως θα γίνει μεγαλύτερη, εάν δεν κατανοηθεί επαρκώς ότι, όταν η οργή (λόγω ακρίβειας) και το έλλειμμα εμπιστοσύνης (λόγω διαχείρισης των Τεμπών) συσσωρεύονται, τότε ο λαϊκισμός, ακόμη και σε χουλιγκάνικες ή βλακώδεις εκδοχές του, εύκολα κερδίζει έδαφος.

Άλλωστε, όταν μεγαλώνει η μερίδα των ψηφοφόρων που δεν ψηφίζουν για επιλογή διακυβέρνησης, αλλά για να τιμωρήσουν, όλα τα παράσιτα εξαπλώνονται ευκολότερα. Αν δεν μας πιστεύετε, ρωτήστε και κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Έχουν μακρά και πικρή πείρα…

Διαβάστε επίσης:

Ο Αυτιάς διεξάγει κανονικά προεκλογική εκστρατεία για την ευρωβουλή – Ακλόνητο φαβορί για την πρωτιά

Το ευρω-αποτέλεσμα κρίνει τον ανασχηματισμό

Η Νέα Αριστερά σώζει τον… Κασσελάκη;