“Γιατί”: Οι μητέρες τριών δολοφονημένων κοριτσιών έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα κατά της βίας κατά των γυναικών

Μια συγκλονιστική εκδήλωση για την κακοποίηση των γυναικών με τις μητέρες κοριτσιών που έχασαν τη ζωή τους από “νταήδες” πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο αμφιθέατρο του Δήμου Κορωπίου. Πρωταγωνίστριες η Αλεξάνδρα Μάκου, μητέρα της 26χρονης Γαρυφαλλιάς, η Ελένη Κρεμαστιώτη, μητέρα της Ερατούς και η Ρόζα Φωτιάδου, μητέρα της Σοφίας Σαββίδου. Με σφιγμένη γροθιά και χείλη, οι γυναίκες έδωσαν το παρών στο δημαρχείο Κορωπίου, με μοναδικό σκοπό να στείλουν μήνυμα κατά της βίας.

Μία πρωτοβουλία του δημάρχου Κορωπίου και της δημοσιογράφου Εύης Γιαρκιά, με αφορμή το μνημόσυνο της Κυριακής που τελείται στον Άγιο Νεκτάριο, στα Άνω Λιόσια, τα τρία χρόνια που συμπληρώνονται από τη δολοφονία της Καρολάιν αλλά και για τη σημερινή γιορτή της μητέρας. Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κυμπουρόπουλος και η εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας Κωνσταντία Δημογλίδου, η οποία συγκινήθηκε μιλώντας για τη δολοφονία της Κυριακής και για το έργο της αστυνομίας κατά των κακοποιημένων γυναικών.

«Το πιο συγκλονιστικό περιστατικό πριν τη δολοφονία της Κυριακής νόμιζα ότι ήταν τα Τέμπη. Τελικά ήταν αυτό το περιστατικό. Μία κοπέλα να αναζητά βοήθεια και να βρίσκεται νεκρή έξω από το αστυνομικό τμήμα. Κι εγώ να καλούμαι ταυτόχρονα να δώσω εξηγήσεις, να υποστηρίξω 55.000 αστυνομικούς που δεν φταίνε σε κάτι για να κατηγορούνται, γιατί γενικεύτηκε όλο αυτό, ότι φταίει η αστυνομία . Η αστυνομία όμως δεν είναι πέντε άνθρωποι που κάνουν λάθη σε μια αστυνομική υπηρεσία. Είναι άνθρωποι που τρέχουν με 200 στην Αττική οδό για να φτάσει ένα παιδί γρήγορα στο νοσοκομείο…Συγγνώμη». «Είναι άνθρωποι που μεταφέρουν με το προσωπικό τους όχημα εγκύους γιατί δεν φτάνει το ασθενοφόρο εγκαίρως και πρέπει να πάνε σε ένα νοσοκομείο. Είναι άνθρωποι που κάνουν ΚΑΡΠΑ για 45 λεπτά για να σώσουν έναν άνθρωπο που έχει πάθει έμφραγμα στη μέση του δρόμου και πολλά άλλα ακόμη περιστατικά.

Ήταν όντως πολύ δύσκολη στιγμή γιατί δεν μου επιτρέπεται να εκφράσω την προσωπική μου άποψη για τους αστυνομικούς που χειρίστηκαν εκείνο το βράδυ αυτή την υπόθεση και δεν θα το κάνω ούτε τώρα, το λόγο έχει η Δικαιοσύνη, η πειθαρχική διαδικασία, δεν θα βγάλουμε αποφάσεις εδώ αλλά ταυτόχρονα δεχόμουν καθημερινά τηλεφωνήματα από τους προϊσταμένους των γραφείων αντιμετώπισης ενδοικογενειακής βίας στη χώρα που μου έλεγαν: «Αστυνόμε, μίλα θα τη σκοτώσουν». Λέω « τι μου λέτε;». «Μίλα και πες τους να μη σταματήσουν να μας εμπιστεύονται και να έρχονται. Άκου που σου λέμε, θα τη σκοτώσουν». Και είχαν δίκιο γιατί είχαν δει πολλά τα μάτια τους. Και με μεγάλη μας χαρά, κλείνοντας 40 μέρες από εκείνη τη μαύρη νύχτα και για τους πολίτες και για εμάς την αστυνομία , διαπιστώνουμε ότι οι γυναίκες όχι δεν έχασαν την εμπιστοσύνη τους σε εμάς αλλά αυξήθηκε τόσο πολύ ο αριθμός των γυναικών που καταγγέλλουν τα περαστικά που δεν το πιστεύαμε ούτε εμείς στην αστυνομία.

Και δεν είναι ότι είναι νέες γυναίκες που κακοποιούνται ή είναι νέα θύματα. Είναι γυναίκες που κακοποιούνταν και δεν μιλούσαν, είναι αυτός ο σκοτεινός αριθμός που δεν φτάνει ποτέ στην αστυνομική υπηρεσία είτε από φόβο είτε από ντροπή είτε να μην το μάθει η τοπική κοινωνία και τελικά καταλήγει σε ένα νοσοκομείο και μας ενημερώνει το νοσοκομείο για τη γυναίκα αυτή. Ναι, σήμερα μπορώ να σας πω ότι οι γυναίκες πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, έχουμε αλλάξει και εμείς, έχουν αλλάξει και οι γυναίκες. Αυτό βλέπουμε, έρχονται στην αστυνομία, έχουμε κάνει κάποια βήματα και με τα safe houses και με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τέτοια περιστατικά. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει γυναίκα σε μια αστυνομική υπηρεσία και να μην προστατευθεί. Ναι , εγώ το δέχομαι όπως σε όλα τα επαγγέλματα, δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί τρελοί και δεν λειτουργούν έτσι», είπε η εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας Κωνσταντία Δημογλίδου.

«Μου λείπει πάρα πολύ το παιδί μου σήμερα. Νιώθω ότι κυοφορώ τη Γαρυφαλλιά, κι ότι κάποια στιγμή θα τη ξαναδώ, έτσι νιώθω σήμερα στη γιορτή της μητέρας. Να σταματήσουμε τους δολοφόνους, να τους προλάβουμε γιατί αυτά τα κορίτσια τράβηξαν κλήρο, για μένα. Φταίμε εμείς, πρέπει εμείς πρέπει να προλάβουμε μέσα από τις οικογένειες. Η οικογένεια διαμορφώνει τα παιδιά και μετά η πολιτεία. Μου λείπει πάρα πολύ το παιδί μου, σήμερα».

«Να μάθουμε το σεβασμό στα παιδιά μας αλλά πρώτα από όλα στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν μας είναι εύκολο γιατί μιλάμε για τα παιδιά μας σε παρελθόντα χρόνο κι αυτό πονάει»

«Μυρίζει θάνατο γύρω μας … πολλά αναπάντητα «γιατί» για αυτή τη βία γύρω μας.Το μεγαλύτερο μερίδιο το έχουν οι γονείς. Είναι δύσκολη η απώλεια του παιδιού μου. Να βοηθήσουμε όλοι μαζί να αποφύγουμε όλα αυτά τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας».