Μήπως είναι ο Λαφαζάνης ο… υπερτυχερός του τζόκερ;

Του Μάνου Οικονομίδη- Twitter@EmOikonomidis

Ο πρόσφατος αστικός μύθος περί του υπερτυχερού του τζόκερ, που ακόμη… αναζητείται, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να έχει πολιτικό αποτύπωμα και υπόβαθρο.

Δηλαδή, ο “μεγάλος άγνωστος” να είναι κάποιο προβεβλημένο πρόσωπο του πολιτικού συστήματος, που έχει προφανείς και εύγλωττους λόγους να κρύβει την ταυτότητά του.

Εμείς ποντάρουμε στον…. Παναγιώτη Λαφαζάνη. Τον θεωρητικό της αλύγιστης και επαναστατικής Αριστεράς, που διεκδικεί αξιώσεις συγκατοίκησης στην εξουσία από τον Αλέξη Τσίπρα.

Επιμένει σε μια ρητορική ρήξης, σύγκρουσης, απομονωτισμού, που ελάχιστη σχέση έχει με τη σύγχρονη πραγματικότητα, την ίδια ώρα ωστόσο δεν δείχνει και απολύτως αποφασιμένος να κάνει το μεγάλο βήμα, και να απωλέσει το προνόμιο νομής της εξουσίας, που απολαμβάνει (όπως το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ) μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του, και στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τη ρήξη, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης επανέλαβε τη γνωστή ρητορική περί “άλλης λύσης”. Ενός “άλλου δρόμου”, εκτός ευρωζώνης, πιθανότατα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ένα εθνικό νόμισμα που δεν θα ήταν απαραιτήτως η δραχμή, αλλά για συναισθηματικούς λόγους ακόμη και ο… φοίνικας. Θα είχε άλλωστε έντονη σημειολογία, και με τη θυελλώδη υπεροχή που καταγράφει η κυβέρνηση “πρώτη φορά Αριστερά” σε επικοινωνιακό επίπεδο, όλο και κάποιους θα έπειθε.

Φυσικά, ο “άλλος δρόμος” που περιγράφει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν υπάρχει. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει χρηματοδότηση για έναν τέτοιο άγνωστο δρόμο. Εκτός κι αν πράγματι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει κερδίσει το τζόκερ. Χωρίς να μας το λέει… Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μπορεί να προσθέσει τον εαυτό του στους μεγάλους εθνικούς ευεργέτες.

Το τζόκερ βέβαια δεν φτάνει για να σταθεί στα πόδια της μια χώρα. Ούτε τα παραμύθια… χορταίνουν.