Επιστήμονες χαρτογράφησαν τη χαμένη ήπειρο «Ατλαντίδα» στα ανοικτά των ακτών της Αυστραλίας

Μία από τις πιο ασυνήθιστες ιστορίες ανθρώπινης μετανάστευσης εκτυλίχθηκε πριν από περίπου 70.000 χρόνια, καθώς οι άνθρωποι πέρασαν από τη Νοτιοανατολική Ασία στη σύγχρονη Αυστραλία, διασχίζοντας ένα βυθισμένο πλέον τοπίο που μοιάζει με την Ατλαντίδα και έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που αποκαλούσαν τη χώρα αυτή πατρίδα. 

Ένα πλούσιο αρχαιολογικό αρχείο παρέχει άφθονες αποδείξεις ότι αυτό συνέβη. Αλλά οι ερευνητές εδώ και καιρό έχουν παραξενευτεί από τις λεπτομέρειες αυτής της μετανάστευσης,

όπως το πόσο γρήγορα συνέβη αυτό το ταξίδι και ποιες διαδρομές ακολούθησαν οι νεοφερμένοι στην αχανή περιοχή, αναφέρει το Live Science.

Τώρα, νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 23 Απριλίου στο περιοδικό Nature Communications ρίχνει φως σε ορισμένες πιθανές απαντήσεις. Είναι ενδιαφέρον ότι βοηθά επίσης στον εντοπισμό πιθανών μη ανακαλυφθέντων αρχαιολογικών χώρων όπου οι ερευνητές θα μπορούσαν να αναζητήσουν νέα στοιχεία. 

Η έρευνα εξετάζει την τεράστια υπερήπειρο που ήταν γνωστή ως Σαχούλ, μια στεριά που εκτέθηκε πριν από περίπου 70.000 χρόνια, κατά την εποχή του Πλειστόκαινου , όταν η Γη βρισκόταν στη μέση της τελευταίας εποχής των παγετώνων. 

Η επακόλουθη αύξηση της θερμοκρασίας προκάλεσε την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και εξαφάνισε τεράστιες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης μιας τεράστιας χερσαίας μάζας γύρω από την Αυστραλία. Αυτή η χερσαία μάζα συνέδεε την ηπειρωτική Αυστραλία με τη Νέα Γουινέα και την Τασμανία - περιοχή γνωστή ως Σαχούλ.

.

Η στάθμη της θάλασσας παρέμεινε χαμηλή για χιλιάδες χρόνια κάθε φορά, αλλά άλλες γεωλογικές και περιβαλλοντικές συνθήκες θα είχαν εξελιχθεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Για παράδειγμα, θα υπήρχαν μεταβαλλόμενα μοτίβα βροχοπτώσεων, μετατόπιση της ροής των ποταμών, εξάπλωση ή συρρίκνωση δασών και λιβαδιών και εναπόθεση ιζημάτων. Όλοι αυτοί οι παράγοντες θα είχαν επηρεάσει τα χαρακτηριστικά του εδάφους και, επομένως, τον τρόπο με τον οποίο το εξερεύνησαν οι άνθρωποι. 

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτές τις πληροφορίες για να αναπτύξουν ένα μοντέλο εξέλιξης τοπίου, το οποίο προσομοίωσε το μεταβαλλόμενο τοπίο του Σαχούλ μεταξύ 75.000 και 35.000 ετών πριν.

Η προσομοίωση ενσωμάτωσε επίσης πιθανές διαδρομές μετανάστευσης από δύο τοποθεσίες στη Νοτιοανατολική Ασία - τη Δυτική Παπούα και τη Θάλασσα του Τιμόρ - καθώς και αρχαιολογικούς χώρους που απλώνονται σε όλο το σύγχρονο τοπίο. 

Η χρονολόγηση αυτών των τοποθεσιών βοήθησε στον εντοπισμό των περιόδων κατά τις οποίες οι άνθρωποι θα μετακινούνταν σε αυτά τα μέρη της ηπείρου.

«Το νέο μοντέλο εξέλιξης του τοπίου επιτρέπει μια πιο ρεαλιστική περιγραφή των εδαφών και των περιβαλλόντων που κατοικούσαν οι πρώτες κοινότητες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών καθώς διέσχιζαν το Σαχούλ», ο Tristan Salles, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και κύριος συγγραφέας της μελέτης, αναφέρεται σε δήλωση.

.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν χιλιάδες προσομοιώσεις που εξέθεσαν τις πιο πιθανές διαδρομές που θα είχαν ακολουθήσει οι άνθρωποι, ακολουθώντας τα χαρακτηριστικά του τοπίου και τη διαθεσιμότητα τροφής που μπορούσαν να αναζητήσουν τροφή. 

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι αυτές οι διαδρομές θα οδηγούσαν τους νεοφερμένους κατά μήκος των ακτών και κατευθείαν στο εσωτερικό της ηπείρου, ακολουθώντας τα μεγάλα ποτάμια και τα ρέματα που διέσχιζαν το τοπίο εκείνη την εποχή.

Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι αυτοί οι ατρόμητοι άνθρωποι πιθανότατα διέσχιζαν το τοπίο με ρυθμό περίπου 1,15 χιλιομέτρων ετησίως, που σύμφωνα με τους ερευνητές είναι σχετικά γρήγορος.

Είναι ενδιαφέρον ότι η προσομοίωση έδειξε μια επικάλυψη με περιοχές όπου άλλοι ερευνητές έχουν προτείνει ότι οι άνθρωποι μπορεί να είχαν συγκεντρωθεί αρχικά στο Σαχέλ.

Δείχνοντας πού μετακόμισαν πιθανότατα οι πρώτοι άνθρωποι της Αυστραλίας, το μοντέλο μπορεί ακόμη και να παρέχει στους αρχαιολόγους μερικές πρακτικές γνώσεις για τη δουλειά τους. 

«Υπάρχει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αποτέλεσμα από τον χάρτη μας που δείχνει την πιθανότητα ανθρώπινης παρουσίας στο Σαχούλ, έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης σε ένα άρθρο για το The Conversation.

«Με έναν οικονομικά αποδοτικό τρόπο (χωρίς να χρειάζεται να ταξιδέψουμε σε ολόκληρη την ήπειρο), θα μπορούσε ενδεχομένως να εντοπίσει περιοχές με αρχαιολογική σημασία». 

Το μοντέλο βοηθά στη διαμόρφωση της εικόνας της ζωής στο Σαχούλ, όπου προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι έως και μισό εκατομμύριο άνθρωποι μπορεί να ζούσαν κάποτε στο βυθισμένο πλέον βόρειο ράφι του. 

«Η μελέτη μας είναι η πρώτη που δείχνει τον αντίκτυπο των αλλαγών του τοπίου στην αρχική μετανάστευση στο Σαχούλ, παρέχοντας μια νέα προοπτική για την αρχαιολογία του», έγραψαν οι ερευνητές.

«Αν χρησιμοποιούσαμε μια τέτοια προσέγγιση και σε άλλες περιοχές, θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για το εκπληκτικό ταξίδι της ανθρωπότητας έξω από την Αφρική».

Related...Πόντος: Η χαμένη τεκτονική πλάκα του Ειρηνικού, ανακαλύφθηκε μετά από 160 εκατ. χρόνιαΝτόγκερλαντ: Τα μυστικά της Ατλαντίδας της Βρετανίας πριν την «καταπιεί» η Βόρεια ΘάλασσαΤα 6 πιο διάσημα μυθικά μέρη: Από την Ατλαντίδα και την Λεμουρία στην Σαμπάλα και τη Θούλη