Γεραπετρίτης: Τι σχέση έχει με την προδοτική συμφωνία;

Μαζί με τον Μητσοτάκη είχε εσωτερική πληροφόρηση για τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις Αθήνας – Σκοπίων, που οδήγησαν στην υπογραφή

Αμείλικτα ερωτήματα για τον αφανή ρόλο Μητσοτάκη – Γεραπετρίτη στις δραματικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας – Σκοπίων με επιδιαιτητές Ουάσινγκτον και Βερολίνο, οι οποίες οδήγησαν στην υπογραφή

της προβληματικής Συμφωνίας των Πρεσπών, εγείρονται από χθεσινή αποκάλυψη-βόμβα του δημοσιογράφου Δήμου Βερύκιου.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα (i-eidiseis), ο σημερινός πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών είχαν εσωτερική πληροφόρηση και μάθαιναν σε πραγματικό χρόνο όλες τις λεπτομέρειες των συνομιλιών μέσω του Νομικού Γραφείου που είχε αναλάβει την επεξεργασία των κειμένων!

Περιγράφοντας ένα πυρετώδες παρασκήνιο όπου όλα κρέμονταν από μια κλωστή σε ατμόσφαιρα εκβιασμών, ανυπόφορων πιέσεων και δημιουργίας πλαστών εντυπώσεων, ο δημοσιογράφος γράφει χαρακτηριστικά: «Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος του παρασκηνίου που αφορά την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, και συγκεκριμένα δύο κεντρικά πρόσωπα που σήμερα εκ της θέσεώς τους καλούνται να χρησιμοποιούν ως δόρυ τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πρόκειται για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Γιώργο Γεραπετρίτη. Καθ’ όλη τη διάρκεια που συντασσόταν το κείμενο της συμφωνίας ο Γιώργος Γεραπετρίτης είχε λεπτομερή εικόνα μέσω του Νομικού Γραφείου που είχε αναλάβει την επεξεργασία των κειμένων!»

Οπως εξηγεί αμέσως μετά, «με τη σειρά του ο Γεραπετρίτης κρατούσε διαρκώς ενήμερο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επομένως και οι δύο, Γεραπετρίτης και Μητσοτάκης, γνώριζαν λεπτό προς λεπτό τις δυσκολίες του διαπραγματευτικού αγώνα που διεξήγαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς, και παρ’ όλα αυτά ούτε μια φορά η Ν.Δ. ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν έτεινε χείρα βοηθείας, έστεκε στη λάθος πλευρά της Ιστορίας, οχυρωμένη πίσω από τις ασπίδες των ακροδεξιών χλαμυδοφόρων».

Μάταια περίμεναν στα δημοσιογραφικά γραφεία να διαψεύσει την αποκάλυψη το ένοχα αμήχανο Μαξίμου (κάτι που άλλωστε συνηθίζει στα δύσκολα…), η οποία φέρνει αντιμέτωπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη με ορισμένες εύλογες απορίες.

Από πού κι ως πού; Με ποιον ακριβώς τρόπο ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνώριζε από πρώτο χέρι το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων; Ποιος του άνοιξε την «πόρτα» ώστε να έχει προνομιακή ενημέρωση για μια διακρατική συμφωνία; Ηταν κάποιος από τους πρωτεργάτες ή τον βοήθησαν οι γνωριμίες του Γεραπετρίτη με μεγάλα δικηγορικά γραφεία των Αθηνών; Εντάσσεται αυτή η τακτική στα όρια του πολιτικού ανταγωνισμού ή μήπως η πράξη των Μητσοτάκη – Γεραπετρίτη είναι ποινικά κολάσιμη και πρέπει να ελεγχθούν αφού πληροφορήθηκαν εξωθεσμικά απόρρητη διακρατική συμφωνία; Και εν κατακλείδι, γιατί, εφόσον γνώριζαν, δεν απέτρεψαν τα χειρότερα, αλλά επένδυσαν καιροσκοπικά σε μια εθνικά επιζήμια συμφωνία;

Επιμένει ο ΥΠΕΞ στους τεμενάδες στον Ερντογάν

Είναι καθημερινή πλέον η προσπάθεια από το υπουργείο Εξωτερικών και προσωπικά από τον υπουργό Γιώργο Γεραπετρίτη να αμβλύνουν τις άσχημες εντυπώσεις που έχει αφήσει η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Αγκυρα, όπου, σε ρόλο υποτακτικού, άφησε τον Ερντογάν να του κάνει και παρατηρήσεις.

Κάθε μέρα και από μία συνέντευξη, στην καθεμιά από τις οποίες, σε πείσμα της πραγματικότητας, όλα κύλησαν καλά στην Αγκυρα: «Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία κεφαλοποίησε το καλό και ειλικρινές κλίμα που υπάρχει στον ελληνοτουρκικό διάλογο» τόνισε ο Γιώργος Γεραπετρίτης σε συνέντευξή του στο Mega και ακόμη μία φορά μάς ενημέρωσε: «Είναι σημαντικό, αφενός, να μπορούμε να συζητάμε θέματα τα οποία είναι αμοιβαίως επωφελή, όπως είναι τα κομμάτια της θετικής ατζέντας, με συμφωνίες οι οποίες μπορούν να έχουν πρόσθετη αξία για τις δύο χώρες αλλά και για τους πολίτες δύο χωρών. Και, από την άλλη πλευρά, νομίζω είναι ένα κέρδος το γεγονός ότι μπορούμε να συζητάμε ακόμα και για θέματα που είναι εξαιρετικά δύσκολα ή θέματα για τα οποία διαφωνούμε, χωρίς εντούτοις να προκαλούμε εντάσεις και διαφωνίες».

Και το αποκορύφωμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, το εφεύρημα Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη: «Νομίζω ότι περνάμε σε μία φάση της ελληνοτουρκικής σχέσης όπου θα έχουμε μία κανονική σχέση, μία κανονικοποίηση της διαφοράς μας».