Οι αμαζόνες της RAF και οι απόρρητες αποστολές τους στον πόλεμο

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Όλοι γνωρίζουμε ότι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γυναίκες στην Μεγάλη Βρετανία στην συντριπτική τους πλειοψηφία, συνέδραμαν τις ένοπλες δυνάμεις προκειμένου να μείνει η χώρα τους ελεύθερη από τις δυνάμεις του Ράιχ.

Σε βοηθητικές αλλά ουσιαστικές στρατιωτικές μονάδες, κρίσιμα πόστα κατείχαν Αγγλίδες και οι υπηρεσίες που προσέφεραν ήταν σημαντικές και καθοριστικές.

Στην πρώτη γραμμή του πυρός ωστόσο, βρέθηκαν λίγες και όσα πέτυχαν έχουν μείνει στο περιθώριο της Ιστορίας…

Κυρίως, σχεδόν και κανείς δεν γνωρίζει το γυναίκειο ιπτάμενο σμήνος

ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Η  «Air Transport Auxiliary» ( ATA ) ήταν μια βρετανική μη στρατιωτική οργάνωση που ιδρύθηκε στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με έδρα το Αεροδρόμιο White Waltham στο Berkshire.

Η ATA μετέφερε νέα, επισκευασμένα και κατεστραμμένα στρατιωτικά αεροσκάφη μεταξύ εργοστασίων, εργοστασίων συναρμολόγησης, υπερατλαντικών σημείων παράδοσης και μονάδων συντήρησης.

Περίπου το 10% των πιλότων της ήταν γυναίκες και από το 1943 λάμβαναν ίσες αμοιβές με τους άνδρες συναδέλφους τους, κάτι που ήταν για πρώτη φορά για τη βρετανική κυβέρνηση.

Ο Λόρδος Μπίβερμπρουκ , υπουργός Παραγωγής Αεροσκαφών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου , απέδωσε τον κατάλληλο φόρο τιμής στην τελετή λήξης διάλυσης της ATA στο White Waltham στις 30 Νοεμβρίου 1945:

« Χωρίς την ATA οι μέρες και οι νύχτες της Μάχης της Βρετανίας θα είχαν διεξαχθεί υπό συνθήκες εντελώς διαφορετικές από τα πραγματικά γεγονότα.

Πραγματοποίησαν την παράδοση αεροσκαφών από τα εργοστάσια στη RAF, απαλλάσσοντας έτσι αμέτρητους πιλότους της RAF για καθήκοντα στη μάχη.

Ακριβώς όπως η Μάχη της Βρετανίας είναι το επίτευγμα και το επίτευγμα της RAF, ομοίως μπορεί να δηλωθεί ότι η ATA τους στήριξε και τους υποστήριξε στη μάχη.

Ήταν στρατιώτες που πολεμούσαν στον αγώνα το ίδιο ολοκληρωτικά σαν να είχαν εμπλακεί στο μέτωπο της μάχης.»

Κατά τη διάρκεια του πολέμου η ATA πέταξε 415.000 ώρες και παρέδωσε περισσότερα από 309.000  αεροσκάφη 147 τύπων, συμπεριλαμβανομένων των Spitfires, Hawker Hurricanes , de Havilland Mosquitoes , North American Mustangs , Avro Lancasters , Handley Page Halifaxes , Fairefishesirey.

Μεταφέρθηκαν περίπου 883 τόνοι εμπορευμάτων και 3.430 επιβάτες μεταφέρθηκαν χωρίς θύματα. αλλά συνολικά 174 πιλότοι, γυναίκες και άνδρες, σκοτώθηκαν πετώντας για την ΑΤΑ την περίοδο του πολέμου!

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΩΝ

Οι γυναίκες πιλότοι (με το παρατσούκλι “Attagirls”)  είχαν υψηλό προφίλ στον Τύπο. Στις 14 Νοεμβρίου 1939 δόθηκε στον διοικητή Pauline Gower το καθήκον να οργανώσει το γυναικείο τμήμα της ATA.

Οι πρώτες οκτώ γυναίκες πιλότοι έγιναν δεκτές στην υπηρεσία ως No 5 Ferry Pilots Pool την 1η Ιανουαρίου 1940, αρχικά έλαβαν άδεια μόνο για να πετάξουν τα διπλάνα de Havilland Tiger Moth από τη βάση τους στο Hatfield.

Ήταν οι: Τζόαν Χιουζ , Μάργκαρετ Κάνισον , Μόνα Φρίντλαντερ , Ρόζμαρι Ρις , Μάριον Γουίλμπερφορς , Μάργκαρετ Φέργουεδερ ,Gabrielle Patterson , και Winifred Crossley Fair .

Συνολικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχαν 166 γυναίκες πιλότοι, μία στις οκτώ από όλους τους πιλότους ATA, και προσφέρθηκαν εθελοντικά από τη Βρετανία, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Αφρική, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ολλανδία και την Πολωνία.

Οι Βρετανίδες πιλότοι ήταν η Mary de Bunsen και η Diana Barnato Walker .

Η Annette Elizabeth Mahon ήταν η μόνη Ιρλανδή που υπηρέτησε στο ATA.

Από την Αργεντινή και τη Χιλή ήρθαν η Maureen Dunlop και η Margot Duhalde και η Vera Strodl Dowling από τη Δανία .

Δεκαπέντε από αυτές τις γυναίκες έχασαν τη ζωή τους στον αέρα, μεταξύ των οποίων η Βρετανίδα πρωτοπόρος αεροπόρος Amy Johnson , η Margaret Fairweather , η Joy Davison , η Jane Winstone  και η Susan Slade.

Δύο από τις γυναίκες πιλότους έλαβαν επαίνους.

Η μία ήταν η Helen Kerly .

Ένα αξιοσημείωτο Αμερικανό μέλος της ATA ήταν η αεροπόρος Jacqueline Cochran , η οποία επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ξεκίνησε μια παρόμοια γυναικεία οργάνωση γνωστή ως Women Airforce Service Pilots (WASP).

ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η όμορφη Μορίν Ντάνλοπ, μόλις έχει αποβιβαστεί από βομβαρδιστικό αεροσκάφος τύπου «Fairey Barracuda».

Ο ήλιος φωτίζει τις καστανές μπούκλες της και στο πρόσωπό της είναι ζωγραφισμένο ένα γλυκό χαμόγελο.

Ήταν μία από τις 164 συνολικά γυναίκες της ειδικής επιχειρησιακής μονάδας «British Air Transport Auxiliary /ATA», που ιδρύθηκε από την πολεμική αεροπορία της Βρετανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η φωτογραφία της πιλότου τραβήχτηκε το φθινόπωρο του 1944 και έγινε πρωτοσέλιδο στο περιοδικό «Picture Post».

Το περιοδικό πούλησε χιλιάδες αντίτυπα και ο κόσμος έμαθε λίγα περισσότερα πράγματα για τη συμμετοχή των γυναικών αεροπόρων στον πόλεμο.

Από την Αργεντινή στην Αγγλία .

Η Μορίν Ντάνλοπ γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1920 στο Κιλμές, μια περιοχή κοντά στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.

Το δεύτερο παιδί της πενταμελούς οικογένειας του Έρικ και της Τσέσεμιν, μεγάλωσε σε μια φάρμα στην Παταγονία. Από μικρή της άρεσαν τα αεροπλάνα.

Ο πατέρας της στον Μεγάλο Πόλεμο είχε πολεμήσει εθελοντικά στο Βρετανικό Πυροβολικό και είχε μαζέψει πολλά περιοδικά που αναφέρονταν σε ηρωικούς πιλότους.

Η κόρη του περνούσε πάρα πολλές ώρες μελετώντας τα.

Η Μορίν στα 15 της γράφτηκε στο «Aeroclub Argentino» και άρχισε μαθήματα για πιλότους.

Μέσα σε δύο χρόνια είχε πάρει και το δίπλωμά της. Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ντάνλοπ διάλεξε τη μοίρα της.

Αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αγγλία και να συμμετέχει στον πόλεμο ως μέλος της ATA.

ΣΚΛΗΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η «ATA» ιδρύθηκε το 1938 από την ΡΑΦ και απασχολούσε κυρίως πρώην πιλότους της πολεμικής αεροπορίας.

Κύρια αποστολή της ήταν η μεταφορά μαχητικών και βομβαρδιστικών αεροσκαφών από τα εργοστάσια της ΡΑΦ, στην πρώτη γραμμή του πολέμου.

Το γυναικείο τμήμα της «ATA» αποτελούταν από 164 γυναίκες πιλότους.

Για να μπορέσει μια γυναίκα να γίνει μέλος της «ATA», έπρεπε να είχε συμπληρώσει τουλάχιστον 500 ώρες πτήσης, νούμερο διπλάσιο από το αντίστοιχο όριο για τους άνδρες πιλότους.

Η Ντάνλοπ βέβαια, έγινε η Πρώτη Αξιωματικός του γυναικείου τμήματος, καθώς είχε πάνω από 800 ώρες!

Το καθημερινό πρόγραμμα της «ATA» ήταν εξαντλητικό, καθώς οι πιλότοι πετούσαν υπό συνεχή απειλή και παρά τα συχνά επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, κατάφεραν μέχρι το τέλος του πολέμου να μεταφέρουν περισσότερα από 300.000 αεροσκάφη στο πεδίο της μάχης. Η Μορίν πιλοτάρισε 38 διαφορετικά μοντέλα αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων τα «Spitfire», «Mustang», «Typhoon» και «Wellington».

Όταν τη ρώτησαν ποιο ήταν το αγαπημένο της μοντέλο, χωρίς δισταγμό απάντησε το «Mosquito», ένα βαρύ μαχητικό, οπλισμένο με πυροβόλα και πυραύλους.

Σε όλες της τις αποστολές δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία, πέρα από μία φορά που αναγκάστηκε να προσγειωθεί λόγω προβλήματος στον κινητήρα.

Η Μορίν ήταν μία από τις γυναίκες που υποστήριξε σθεναρά ότι και το «αδύναμο φύλο»  έπρεπε να συμμετέχει σε μάχες από αέρος, σε μια εποχή μάλιστα που οι αερομαχίες έπαιζαν πολύ καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο.

Πιστεύω ότι είναι το μόνο δίκαιο πράγμα.

Γιατί μόνο οι άνδρες πρέπει να πεθαίνουν;» συνήθιζε να λέει η όμορφη πιλότος.

Οι άνδρες όμως, δεν καλοδέχτηκαν το γυναικείο τμήμα της «ATA».

Οι περισσότεροι αντιμετώπιζαν με δυσπιστία τις ικανότητες των γυναικών, δεν τους επέτρεπαν να κάνουν μεγάλες αποστάσεις με τα αεροσκάφη και κάποιοι ήταν ιδιαίτερα αγενείς, καθώς είχαν ονομάσει το γυναικείο τμήμα υποτιμητικά:

«Πισίνα για λεσβίες».

Μετά τον πόλεμο, η Μορίν εργάστηκε ως εκπαιδευτήρια πιλότων στη βάση της ΡΑΦ στο Λούτον, προτού επιστρέψει  στην Αργεντινή και δουλέψει στην αντίστοιχη Πολεμική Αεροπορία.

Όλα αυτά μέχρι το 1969, όπου και επικεντρώθηκε στη δεύτερη μεγάλη της αγάπη.

Τα άλογα.

Μαζί με το  σύζυγό της, Σέρμπαν, μετακόμισαν το 1973 την Αγγλία και αγόρασαν μια φάρμα κοντά στην πόλη Νόργουιτς , όπου ασχολήθηκαν με την εκτροφή αραβικών επιβητόρων.

ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙ… ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Παρά το ταλέντο της στην πλοήγηση των αεροσκαφών, χρειάστηκε πέντε προσπάθειες για να πάρει ξανά το δίπλωμα οδήγησης που είχε λήξει και να μπορέσει να οδηγήσει στους δρόμους της Βρετανίας.

Τα παιδιά της βέβαια, την πείραζαν ότι πέρασε το τεστ «τόσο γρήγορα»!

Η Μορίν Ντάνλοπ πέθανε το Μάιο του 2012, στα 92 της.

Το 2003 βραβεύτηκε για την προσφορά της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έγινε έτσι η τρίτη γυναίκα της «ATA» που τιμήθηκε με τα «Guild of Air Pilots» και «Air Navigator’s Master» βραβεία για πιλότους.

Πληροφορίες

Philip Kaplan and Andy Saunders, Little Friends: the Fighter Pilot Experience in World War II England (Random House, 1991)

«Προσωπικό ΑΤΑ» . atamuseum.org .

Thorne, Stephen J. (5 Δεκεμβρίου 2018). “Jaye Edwards: Μια γυναίκα πιλότος στη Βρετανία εν καιρώ πολέμου”

Όταν οι γυναίκες πέταξαν Spitfires» . HistoryExtra

The post Οι αμαζόνες της RAF και οι απόρρητες αποστολές τους στον πόλεμο appeared first on Militaire.gr.