Το μπουκάλι της κέτσαπ

Η πλάτη ήταν κολλημένη στον τοίχο. Ενδεχόμενη ήττα από την ΤΣΣΚΑ θα έφερνε συγκομιδή 6-9, τέσσερις εντός έδρας ήττες στον πρώτο γύρο και άλλα τόσα εκτός έδρας ματς στα πρώτα πέντε του δεύτερου. Η ορατότητα θα παρέμενε περιορισμένη και το Pitino effect θα έχανε τη μισή δυναμική του. Ο Παναθηναϊκός ενεργοποίησε το ένστικτο επιβίωσης απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, αλλά αυτό δεν έφτανε από μόνο του. Οι πράσινοι είχαν αφαιρέσει το καπάκι από το μπουκάλι τους, αλλά το περιεχόμενο έβγαινε σε σταγόνες.

Enter Βόβορας, Διαμαντόπουλος, Παππάς.

Το τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού ανέλαβε το διπλό ρόλο της τακτικής προετοιμασίας του παιχνιδιού και της ενημέρωσης του νέου προπονητή μέσα σε 48 ώρες. Κλήθηκαν να διαλέξουν 15 από τα 75 συστήματα της ομάδας, στα οποία ο Πιτίνο πρόσθεσε δύο δικά του.

Απλοποίηση ή υπεραπλούστευση; Η κατεύθυνση θα φανεί στο μέλλον, αν δηλαδή ο Πιτίνο θα επιμείνει περισσότερο στην έννοιας της ροής (offensive flow), παρά στην τακτική στόχευση που ήταν το γνώρισμα του Πασκουάλ. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η εν πολλοίς αναγκαστική επιλογή λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα, η οποία περιορίστηκε σε λίγα και συγκεκριμένα πράγματα.

Ο Ρικ Πιτίνο κινητροδότησε τους παίκτες του με το ξεχωριστό επικοινωνιακό του χάρισμα, με το «συμβόλαιο της μίας ημέρας» να ξεχωρίζει ανάμεσα στις ατάκες του. Από τη στιγμή που δεν ήταν σε θέση να διδάξει τίποτα σε δυο μέρες, επέμεινε στα βασικά, αυτά που στην χώρα του λένε fundamentals.

Σκληράδα στην άμυνα: ο Παναθηναϊκός δεν ήταν εξαιρετικός στην άμυνα, ήταν όμως διαφορετικός. Η «όχι» εύκολα καλάθια νοοτροπία που έλειψε πολύ εμφανίστηκε σε μεγέθυνση χθες, με την ΤΣΣΚΑ να σουτάρει 36 βολές. Ένα χέρι απαγόρευε συνεχώς το λέι-απ, ακόμα και αν κόστιζε το τρίτο ή το τέταρτο φάουλ. Στο τέλος της τρίτης περιόδου, τέσσερις «πράσινοι» είχαν φτάσει σε επικίνδυνη ζώνη, αλλά πλην Καλάθη, κανείς δεν είχε το δικαίωμα να μην αισθάνεται αναλώσιμος.

Το πράγμα λειτούργησε προσθετικά και αφαίρεσε από την ρωσική ομάδα την αυτοπεποίθηση που συχνά κομπλεξάρει τους αντιπάλους της. Επιπλέον, το «τριφύλλι» τόλμησε να απλωθεί στο γήπεδο πιέζοντας με δυναμικά χετζ άουτ ως την γραμμή του κέντρου. Ρίσκαρε λέι-απ, δέχτηκε καρφώματα και καλάθια και φάουλ, αλλά ταυτόχρονα εκμαίευσε 14 λάθη από την ομάδα του Ιτούδη, πολλά από αυτά που δίνουν πόντους – οξυγόνο στο ανοιχτό γήπεδο, βάζουν την εξέδρα στο κόλπο και δίνουν την αυτοπεποίθηση που φέρνει 9/16 τρίποντα μετά το πρώτο δεκάλεπτο (1/5).

Στην επίθεση ο Λάσμε είδε το short roll να τον βοηθά να γίνει για πρώτη φορά φέτος πολύτιμος, ο Παπαπέτρου έδωσε στο παιχνίδι της ομάδας του τις πολλαπλές διαστάσεις που ένας φόργουορντ μπορεί να προθέσει, ο Λεκάβιτσους επιτέθηκε με τεράστιο θράσος στον «Τσάτσο» και τον έστειλε στον πάγκο (10:24!), ο Παππάς έγινε ο περσινός defensive stopper. Ο Πιτίνο επέμεινε και εκεί στα βασικά: πάσες, αποστάσεις, πάσες, κι άλλες πάσες, μη διστάζοντας να ανεβάσει τους τόνους όταν οι Ρώσοι επέστρεψαν στο 72-70.

Γύρω από όλους υπήρχε ο δαιμονισμένος Καλάθης, που θαρρεί κανείς πως σεργιανούσε το παρκέ με αγιοβασιλιάτικη στολή και μοίραζε δώρα στους συμπαίκτες του. Όταν έχτισε την αυτοπεποίθηση του με άμυνες, ασίστ και κλεψίματα, έβαλε 14 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο. Η διαφορά είναι ειδοποιός: ο Νικ δεν έψαξε στα τρίποντα τη σιγουριά του και η ομάδα δεν κόλλησε το μικρόβιο της ανασφάλειας που εμφανίζεται όταν ο ηγέτης της ομάδας πετάει τούβλα ελεύθερος.

Κάπως έτσι, με πολύ ψυχισμό αλλά και αρκετό μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός εξερράγη σε δεκάλεπτο 36 πόντων, απορρόφησε αρκετές φορές τις αντεπιθέσεις της ΤΣΣΚΑ, κέρδισε μαζί τους Ρώσους, το κοινό και την πίστη στον εαυτό του.

Σαν την κέτσαπ που βγαίνει όλη μαζί από το μπουκάλι όταν αποφασίσει να ξεκολλήσει από τον πάτο.

Η συνέχεια είναι ανηφορική και το τελευταίο ραντεβού του 2018 μπορεί να σημαίνει από πολλά ως τίποτα. Ο Παναθηναϊκός του 2019 έχει Πειραιά, Βαρκελώνη, Κάουνας, Τελ Αβίβ στις επόμενες πέντε πίστες του.

Rick Pitino on tour, περιμένοντας τα επόμενα παρατσούκλια μετά το Luke Skywalker.

Τι τύχη κι αυτή, Χριστουγεννιάτικα.