Diaries of A Film Buff #12

Όσο η χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της, φαίνεται πως όλο και πιο ενδιαφέρουσες ταινίες φτάνουν στην οθόνη μας, βοηθούμενες και από τις υποδείξη των απανταχού λιστομανών.

26.11.2013

In Bloom: Στα πλαίσια του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, επιλέχθηκε πολύ ορθά αυτή η ταινία από τη Γεωργία, η οποία διαδραματίζεται τις πρώτες μέρες μετά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας το 1992. Η φιλία και οι σχέσεις δυο νεαρών κοριτσιών με το περιβάλλον τους βρίσκονται στο επίκεντρο, αλλά με την αβεβαιότητα, τον εμφύλιο πόλεμο και

Ενδιαφέρον και στιβαρό σενάριο (βασισμένο στα βιώματα μίας εκ των σκηνοθετών Nana Ekvtimishvili), δύο πολύ καλές νεαρές πρωταγωνίστριες, αληθοφανής αναπαράσταση μιας ταραγμένης περιόδου και πολύ καλή φωτογραφία- όχι τυχαία- από τον Ρουμάνο διευθυντή φωτογραφίας Oleg Mutu (έχει δουλέψει σε όλες τις ταινίες του Cristian Mungiu, αλλά και στο Death of Mr. Lazarescu για το οποίο μόλις μιλήσαμε) συνθέτουν ένα συνολικά πάρα πολύ καλό φιλμ.

29.11.2013

Stranger By the Lake: Άργησα ομολογώ να πάρω είδηση την εν λόγω ταινία του Allen Guiraudie που δεν έχει βρει ακόμη διανομή στη χώρα μας αλλά φιγουράρει σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς (όχι άδικα). Nα ξεκαθαρίσουμε από την αρχή βέβαια πως δεν απευθύνεται σε όλα τα γούστα και σίγουρα όχι σε συντηρητικούς ή ομοφοβικούς σινεφίλ.

Η ομοιότητα του τίτλου με το κλασικό film noir του 1947 Lady in the Lake με ώθησε στο να το σκεφτώ ως ένα queer film noir που έχει ως φόντο μια “ειδυλλιακή” λίμνη και όχι τoν αστικό χώρο ως συνήθως.

Το απόκοσμο όσο και περιορισμένο περιβάλλον της λίμνης (που αποτελεί χώρο ψωνιστηριού για ομοφυλόφιλους άνδρες) γίνεται το θέατρο μιας σειράς περίεργων συμβάντων και ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το χώρο αυτό με ιδιοφυή τρόπο. Μια από τις πιο ξεχωριστά περίεργες ταινίες της χρονιάς.

30.11.2013

It’s Such A Beautiful Day: Όταν βλέπεις μια τόσο ιδιαίτερη ταινία αναρωτιέσαι γιατί δεν είχες πέσει πάνω της τόσο καιρό ή γιατί κάποιος δεν έγραψε με κεφαλαία τεράστια γράμματα κάπου ΔΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ!. Είναι το πιο απλό και λιτό αλλά και το καλύτερο υπαρξιακό animation που έχω δει εδώ και καιρό (αν και δε γνωρίζω το είδος, ομολογώ).

Πρόκειται για μια σύνθεση τριων ταινιών μικρού μήκους με ήρωα έναν καθημερινό όσο και ξεχωριστό άνθωπο τον Bill που παλεύει με την κληρονομικότητα, την ασθένεια και το διαταραγμένο ψυχικό του κόσμο, προσπαθώντας να βρει άκρη με τη ζωή. Δύο από του συντάκτες του Sight and Sound, του οποίου τη λίστα αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο, υπέδειξαν αυτό το lo-fi διαμαντάκι. Όπως γράφει και η Guardian: “Don Hertzfeldt: the best animator you’ve never heard of“.

Constantin and Elena: Δεν περιμένω από κανέναν να συμφωνήσει ότι ένα ντοκιμαντέρ για την καθημερινότητα ενός ζευγαριού ηλικιωμένων που ζουν σε ένα μικρό χωριό κάπου στη βόρεια Ρουμανία και είναι μαζί 54 χρόνια έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν έχει σημασία. Πολλές φορές για να πεις μια ιστορία αρκούν τα απλότερα συστατικά (σενάριο μιας γραμμής και στατική κάμερα σχεδόν εξ’ ολοκλήρου).

Εξάλλου όποιος έχει παππούδες σε επαρχιακό χωριό που ζουν και είναι ακόμα μαζί μπορεί να καταλάβει τι εννοώ (εκ των υστέρων διάβασα κάτι που συμπλήρωσε το παζλ της ταινίας ότι δηλαδή τη γύρισε ο εγγονός του ζεύγους Andrei Dăscălescu που έχει συνεργαστεί και με το Francis Ford Coppola στο Youth Without Youth), τόσο αναφορικά με μια πολύ διαφορετική γενιά που έχει ακόμα πολλές προνεωτερικές συνήθειες και τρόπο ζωής όσο και σε σχέση με την τρυφερότητα με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα του ο σκηνοθέτης. Είναι και επισήμως διαθέσιμο στο youtube ολόκληρο με υπότιτλους για όποιον ενδιαφέρεται.

Σινεφίλ Links

- Aυτή είναι μια ενδιαφέρουσα λίστα με τις καλύτερες ερμηνείες παιδιών (και εφήβων) για τη χρονιά που φεύγει. Και μια λίστα με ταινίες που κακώς πέρασαν απαρατήρητες. Και η τεράστια σειρά από λίστες των κριτικών του Indiewire είναι πάντα ενδιαφέρουσα και αρκετά πλήρης. Πάρτε και άλλη μία από το Film Comment. Σύντομα θα έρθει και η σειρά της στήλης με τις (μάλλον) 30 καλύτερες ταινίες που είδα φέτος.

- Ο Γιάννης Οικονομίδης θα πάει στο διαγωνιστικό Μπερλινάλε με το φιλμ του Το Μικρό Ψάρι (ξένος τίτλος Stratos). Δικαίωση για τον πιο βαθιά πολιτικό και κορυφαίο κατ’ εμέ σκηνοθέτη του εγχώριου σινεμά αυτή τη στιγμή. Η αίσθηση του επείγοντος, του “εδώ και τώρα” που είχαν οι δύο πρώτες ταινίες του δύσκολα θα επαναληφθεί, όμως όπως έδειξε στο Μαχαιροβγάλτη ωριμάζει καλλιτεχνικά με γοργούς ρυθμούς.

- Το έγκυρο online journal Senses of Cinema έχει ανταποκρίσεις τόσο από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όσο και από το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας.

- O Έκτορας Λυγίζος μετά τον Περιποιητή Φυτών στο Εθνικό (που πήρε -σχεδόν ομόφωνα- όχι καλές κριτικές για να το πω κομψά- δεν το είδα) ανεβάζει το Room Service στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Με αφορμή το γεγονός ότι το συγκεριμένο έργο αποτελεί μια από τις ελάσσονες ταινίες των λατρεμένων αδερφών Marx, βρήκα αυτό το ντοκιμαντέρ για αυτούς.