Mecha Ritz: Steel Rondo | Review

Ο ιαπωνικός Publisher Hanaji Games έχει δώσει στο πολύ πρόσφατο παρελθόν δύο bullet hell shoot ’em ups στο Nintendo Switch, τα οποία έχουμε παρουσιάσει μέσα από το GameOver. Ο λόγος για τα Barrage Fantasia

και Rangerdog. Το Mecha Ritz: Steel Rondo είναι το νέο της πόνημα και ανήκει και αυτό στην εν λόγω κατηγορία, μοιάζοντας περισσότερο με το Barrage Fantasia μιας και είναι vertical shooter.

Το setting αυτή τη φορά είναι sci-fi, με μια ιδιοφυή επιστήμονα να έχει ανακαλύψει τα mecha, ένα νέο είδος μηχανών. Αντί να τα χρησιμοποιήσει για το καλό της ανθρωπότητας, τα mecha γίνονται το όργανο για την κυριαρχία της στον κόσμο και την εξάλειψη του ανθρωπίνου είδους. Μέχρι που ξαφνικά ένα mecha με ανθρώπινη συνείδηση εμφανίζεται, ξεφεύγει από τον έλεγχό της και ξεκινάει να νικήσει την επιστήμονα… Απλή ιστορία που προωθείται μέσω κειμένων ανάμεσα στα επίπεδα του παιχνιδιού.

Φυσικά στα παιχνίδια του είδους η ιστορία δεν έχει πρωταρχικό ρόλο, αλλά είναι καλό να υπάρχει έστω και ένα υποτυπώδες υπόβαθρο για τη δράση. Όπως είπαμε, πρόκειται για ένα κλασικό, vertical, bullet hell shoot ’em up, στο οποίο το mecha – διαστημόπλοιό μας προσπαθεί να αποφύγει δισεκατομμύρια εχθρικές σφαίρες και να νικήσει απλούς εχθρούς και bosses στα πέντε επίπεδα του παιχνιδιού. Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί πάρα πολλές φορές, παρ’όλα αυτά οι δημιουργοί προσπαθούν φιλότιμα να βάλουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία στο gameplay ώστε να αυξήσουν το βάθος και το replayability.

Όσον αφορά το κουμπί με το οποίο πυροβολούμε, μπορούμε να το πατήσουμε επανειλημμένα για να εκτοξεύσουμε βολές ευρείας διασποράς, κάτι πάνω κάτω κοινό σε όλα τα διαθέσιμα mecha, ή να το κρατήσουμε πατημένο για να εξαπολύσουμε την ειδική επίθεση που διαφέρει αρκετά ανάμεσα σε κάθε mecha. Θα πρέπει λοιπόν να εναλλάσσουμε τις επιθέσεις μας ανάλογα με τις παρούσες συνθήκες. Να αναφέρουμε εδώ ότι ενώ στην αρχή υπάρχουν διαθέσιμα δύο mecha, με επόμενα playthroughs ξεκλειδώνουν συνεχώς νέα, φτάνοντας τελικά τον πολύ ικανοποιητικό αριθμό των 12. Όπως είπαμε, οι διαφορές ανάμεσα στα mecha είναι πολύ μεγάλες, με συνέπεια ο παίκτης να έχει στη διάθεσή του μια αξιέπαινη ποικιλία.

Άλλο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι η προσαρμοστικότητα του επιπέδου δυσκολίας ανάλογα με τις ικανότητες του παίκτη. Αυτό εκφράζεται με το δείκτη Heat, ο οποίος γεμίζει όσο ο παίκτης αποφεύγει τα αντίπαλα πυρά αλώβητος. Όσο γεμίζει, τόσο δυσκολότερο γίνεται το παιχνίδι και το αντίθετο φυσικά συμβαίνει αν δεχτούμε χτυπήματα που εξαντλούν τις ασπίδες μας ή και τις περιορισμένες μας ζωές.

Συνολικά, θα πρέπει να κατακτήσουμε πέντε επίπεδα για να δούμε τους τίτλους τέλους και για ένα playthrough θα χρειαστούμε περί τα 30 λεπτά. Υπάρχουν όμως και εναλλακτικές διαδρομές, ανάλογα με το πόσο γρήγορα τελειώσουμε κάθε επίπεδο και μπορεί έτσι να συναντήσουμε διαφορετικές πίστες και εχθρούς. Κάθε πίστα περιλαμβάνει τουλάχιστον τρία bosses, αριθμός πολύ ικανοποιητικός, χωρίς όμως ο σχεδιασμός τους να εντυπωσιάζει ή να πρόκειται για κάτι αξιομνημόνευτο, καθώς πιο πολύ αλλάζει το pattern των πυρών τους.

Οι δημιουργοί κάνουν σαφές ότι μεγάλο μέρος της πρόκλησης είναι η επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερου score. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν υπάρχουν continues. “Please understand” μάς γράφουν στο 42-σέλιδο digital manual του παιχνιδιού και μας θύμισαν πολλά Nintendo Directs της Wii U εποχής και τον αλησμόνητο Satoru Iwata. Το high score επιτυγχάνεται μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος, που περιλαμβάνει τον χρόνο στον οποίο νικάμε κάθε boss και αν καταφέρουμε να καταστρέψουμε καίρια σημεία του ή όχι.

Όσο για τον οπτικοακουστικό τομέα, τα πράγματα είναι απλώς καλά. Τα γραφικά ακολουθούν την 16bit λογική, με έντονα χρώματα αλλά αρκετά μέτριο σχεδιασμό των εχθρών και των bosses. Η επιφάνεια του παιχνιδιού στο Switch ή στην τηλεόραση πιάνει μόνο το 1/3 περίπου της οθόνης, με μεγάλα περιγράμματα να γεμίζουν το υπόλοιπο. Μπορούμε όμως να παίξουμε και με κάθετο προσανατολισμό, κρατώντας κάθετα το Switch οπότε η οθόνη μας θα γεμίσει ολόκληρη.

Δυστυχώς, σε κάποιες περιπτώσεις τα frames πέφτουν ακόμα και σε μονοψήφια νούμερα εξ αιτίας των πάρα πολλών σφαιρών που εμφανίζονται στην οθόνη. Μπορεί αυτό να διευκολύνει τον παίκτη να τις αποφύγει, αλλά φυσικά έχει επιπτώσεις στο ρυθμό του παιχνιδιού. Η μουσική του Mech Ritz: Steel Rondo είναι πιο ικανοποιητική. FM synth μελωδίες θα ακούσουμε, με sci-fi επιρροές, που μπορεί να μην τις θυμόμαστε αργότερα, αλλά ταιριάζουν στο ύφος του παιχνιδιού και σίγουρα δεν ενοχλούν.

Δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να γράψει κανείς για παιχνίδια σαν το Mecha Ritz. Σίγουρα πρόκειται για ακόμα ένα τυπικό αλλά διασκεδαστικό shoot ’em up, με σύντομη διάρκεια αλλά καλό replayability που θα χαρίσει στιγμές διασκέδασης στους φίλους του είδους. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

Το Mecha Ritz: Stell Rondo κυκλοφορεί για Switch από τις 3/11/22 (για PC είναι διαθέσιμο από το 2016). To review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Hanaji Games.

The post Mecha Ritz: Steel Rondo | Review appeared first on GameOver.