Η καθημερινότητα που κανείς δεν αντέχει: Οι μαρτυρίες των εργαζομένων που δουλεύουν μέσα στα σκουπίδια όλης της Αττικής

Η πιο σωστή λέξη για την αίσθηση που αποκτάς όταν ανεβείς στην κορυφή του σκουπιδόλοφου της Αττικής είναι: ισοπεδωτική. Απανωτά κροσέ στην όσφρηση, στο βλέμμα, στην ακοή. Έχουμε έρθει στη μεγαλύτερη ανοιχτή χωματερή της Ευρώπης. Καθ’ οδόν για το «ξέφωτο», εκεί όπου θάβεται κάθε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο σκουπίδι που «γεννιέται» στην Αττική, έχουμε περάσει από ένα ανάχωμα που στήνεται, με πέτρες και φράχτη, για να στηριχτεί το κύτταρο ταφής. «Εδώ βλέπετε τη συνέχεια του κυττάρου» μας λέει ο Δημήτρης Γιώτης, ένας από τους επόπτες βάρδιας στο χώρο ταφής, περιγράφοντας αυτό που οι εργαζόμενοι στον ΧΥΤΑ αποκαλούν «μπάλωμα»- ένα νέο σήκωμα δηλαδή πάνω σε ήδη σκουπιδιασμένο έδαφος. Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα θάβεται το 82% των απορριμμάτων ποσοστό τρομακτικά υψηλότερο από το 34% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Σκουπίδι στο σκουπίδι Το ρεπορτάζ αυτό μιλάει για την καθημερινότητα των ανθρώπων που δουλεύουν σε ένα από τα πιο δύσκολα πόστα όλης της χώρας, όμως το περιβάλλον εργασίας τους παίζει νευραλγικό ρόλο σε αυτή […]