Υδάτινα όνειρα

Δύο καταξιωμένοι έλληνες προπονητές που μεγάλωσαν (σ)τον Ολυμπιακό καθώς ανδρώθηκαν ως παίκτες με το ερυθρόλευκο σκουφάκι και στη συνέχεια μεγαλούργησαν ως προπονητές στην ανδρική και στη γυναικεία ομάδα της καρδιάς τους αντίστοιχα.

Ο Βολιώτης Θοδωρής Βλάχος, ίσως δεν μπορούσε να φανταστεί το 1992 όταν με το ερυθρόλευκο σκουφάκι κατακτούσε το πρώτο Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του συλλόγου αλλά και το πρωτάθλημα την ίδια σεζόν ύστερα

από 21 χρόνια (και η ομάδα του νικούσε τον Εθνικό στο πρωτάθλημα έπειτα από 19 χρόνια!)  ότι θα γινόταν μετέπειτα ένας εκ των κορυφαίων προπονητών τόσο των Ερυθρόλευκων όσο και της εθνικής ομάδας.

Στα σχεδόν 10 χρόνια που έπαιξε πόλο στον Ολυμπιακό κατέκτησε 10 τίτλους (4 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και 2 σούπερ καπ), αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να μεγαλουργήσει ως προπονητής στην ομάδα της καρδιάς του με την οποία κατέκτησε από τον πάγκο πλέον 10 πρωταθλήματα, 9 Κύπελλα, 3 σούπερ καπ αλλά το κυριότερο το επικό ευρωπαϊκό τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ το 2018 απέναντι στην ιταλική Προ Ρεκο, τη…Ρεάλ Μαδρίτης του πόλο.

Ηταν ευλογημένος καθώς όταν το 2000 κρέμασε το σκουφάκι του ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Λεωνίδας Θεοδωρακάκης του πρότεινε να μείνει στην ομάδα από άλλο πόστο και να αναλάβει βοηθός του Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς όπως και έγινε και η ομάδα έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ όπου ηττήθηκε από τη Γιουγκ στο Ντουμπρόβνικ. Το 2002 όμως κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ στη Βουδαπέστη απέναντι στη Χόνβεντ με τον Θοδωρή Βλάχο να είναι συνεργάτης του εξαιρετικού Ούγγρου Ζόλταν Κάσας, ενώ αργότερα συνεργάστηκε και με τον κροάτη προπονητή Βέσελιν Τζούχο. Από όλους πήρε σημαντικά πράγματα και στα χρόνια που ήταν βοηθός προπονητή, ο Ολυμπιακός κατέκτησε 1 Τσάμπιονς Λιγκ, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 5 πρωταθλήματα Ελλάδος και 5 Κύπελλα Ελλάδος.

Το κυριότερο είναι ότι είχε γαλουχηθεί δίπλα σε κορυφαίους τεχνικούς και έτσι όταν το 2011 σε μια μεταβατική (και δύσκολη) εποχή του ερασιτέχνη για να στήσουν την ομάδα από την αρχή, ήταν πιστός στρατιώτης. Από το 2013 που ήρθε ο πρώτος τίτλος δεν… σταμάτησε οδηγώντας τους Πειραιώτες στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στη Γένοβα το 2018 (στην έδρα της Προ Ρέκο) αλλά και σε 10 πρωταθλήματα και 9 Κύπελλα όπως και 3 σούπερ καπ. Και φυσικά στο τρομερό ρεκόρ των 163 συνεχόμενων νικών στο ελληνικό πρωτάθλημα πριν ο Ολυμπιακός χάσει – σε τελικό από τη Βουλιαγμένη.

Ο πρόεδρος – τότε – της ΚΟΕ, Δημήτρης Διαθεσόπουλος έκανε την κίνηση ματ (καθώς η βάση της εθνικής ομάδας προερχόταν από τον Ολυμπιακό) και τον έκανε παράλληλα και ομοσπονδιακό εκλέκτορα και οι διακρίσεις άρχισαν και εκεί με κορυφαίο το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (2021) και τρία μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (1 ασημένιο και 2 χάλκινα).

Ουσιαστικά η Εθνική έπαιζε με απίστευτη ομοιογένεια τα συστήματα που ήδη είχε με επιτυχία στον Ολυμπιακό και τα μεγάλα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν. Απλά μετά το Τόκιο συνεχίζει πλέον μόνο στην Εθνική.

Επίσης έφερε τη σύμπνοια στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και σταμάτησαν οι γκρίνιες και οι εσωτερικές έριδες, που είχαν κορυφωθεί λίγο πριν αναλάβει την Εθνική.

Ο Βλάχος οδήγησε τους Πειραιώτες στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στη Γένοβα το 2018. Ο Παυλίδης έφτιαξε ένα εκρηκτικό μείγμα έμπειρων και νεαρών παικτριών. Και κάπως έτσι…

Μέντορας του γυναικείου πόλο

«Μόνο στα όνειρά μου μπορούσα να φανταστώ τέτοια κατάληξη όταν αρχίσαμε τον Σεπτέμβριο και με όσες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε».

Η συγκεκριμένη ατάκα ανήκει στον Χάρη Παυλίδη λίγο μετά τον νικηφόρο τελικό της Ευρωλίγκας στην Ουγγαρία επί της Ντουναϊσβάρος. Οι Ερυθρόλευκες στην πιο επική χρονιά τους φτάνουν στην κορυφή της Ευρώπης νικώντας δύο ουγγρικές ομάδες στη Βουδαπέστη και παίρνοντας στη συνέχεια και το νταμπλ στην Ελλάδα και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ!

Μπορεί ο Θεσαλονικιός Χάρης Παυλίδης να μην μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο στα όνειρά του αλλά σίγουρα είναι ο άνθρωπος που έκανε πραγματικότητα τα όνειρα του Ολυμπιακού στο γυναικείο πόλο βάζοντάς τον στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης όλων των εποχών.

Γαλουχημένος από μικρός στα ερυθρόλευκα, ο θεσσαλονικιός προπονητής είχε το καλύτερο φροντιστήριο ως παίκτης δίπλα σε έναν εκ των κορυφαίων τεχνικών του κόσμου που είχαμε την τύχη να έχουμε στην πατρίδα μας, τον σέρβο «Στρατηγό» Νίκολα Στάμενιτς. Από αυτόν πήρε πολλά στοιχεία (τη διετία 1998-2000) ο Χάρης Παυλίδης που εθεωρείτο ένα από τα παιδιά του και τον άλλαξε προς το καλύτερο για πάντα.

Εχοντας βρεθεί με μια γενιά πολύ καλών παικτών συμπαίκτης στον Ολυμπιακό, μεταξύ των οποίων οι Κυριάκος Γιαννόπουλος, Θοδωρής Βλάχος, Μάκης Βολτυράκης, Νίκος Βενετόπουλος, Δημήτρης Κραβαρίτης, Θόδωρος Χατζηθεοδώρου, Κώστας Λούδης, έφεραν ξανά τους Ερυθρόλευκους στην κορυφή και τους καθιέρωσε εκεί δημιουργώντας μια δυναστεία.

Απλά δεν κατάφερε – ως παίκτης – να πάρει ευρωπαϊκό με τον Ολυμπιακό αν και έπαιξε σε δύο τελικούς Ευρώπης αλλά πήρε την προσωπική του ρεβάνς και με το παραπάνω όταν έγινε προπονητής και ιδιαίτερα όταν ξαναέστησε ουσιαστικά τη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού ερχόμενος από τη Γλυφάδα και φέρνοντας μαζί τους και μια φουρνιά πολύ καλών παικτριών όπως η Αλκηστις Αβραμίδου, η Φιλιώ Μανωλιουδάκη αλλά και την παλιά τερματοφύλακα της Γλυφάδας Αλέκα Καλογερά, η οποία έγινε άμεσα το δεξί του χέρι ως μάνατζερ της ομάδας και συνεχίζει σε αυτήν μέχρι σήμερα.

Εχοντας άμεση σχέση και με τις ακαδημίες του συλλόγου ο Θεοχάρης (Χάρης) Παυλίδης πετυχαίνει το να φτιάχνει πάντα ένα εκρηκτικό μείγμα έμπειρων και νεαρών παικτριών απογειώνοντας την ομάδα. Επί των ημερών του από το 2007 έως τον Ιανουάριο του 2022 όπου αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω της τρομερής προσφοράς που του έκαναν από την Εθνική Κίνας, ο Ολυμπιακός σαρώνει τα πάντα: 2 Ευρωλίγκες, 1 LEN Trophy και 2 LEN Super Cup, 10 πρωταθλήματα (από τα οποία τα 8 ήταν συνεχόμενα), 3 Κύπελλα Ελλάδας, 1 Σούπερ Καπ Ελλάδας. Εχει δηλαδή ενεργό συμμετοχή στους 19 από τους 30 τίτλους της γυναικείας ομάδας!

Φεύγοντας όχι μόνο προτείνει τον αντικαταστάτη του (δεν «κάθισε» του Ελληνα, αλλά ήρθε ο Αλεξάνταρ Τσίριτς) αλλά είναι μαζί του τον πρώτο καιρό για να του μάθει τα κατατόπια και ο Ολυμπιακός λες και είναι στον αυτόματο πιλότο κάνει back to back με τον σέρβο τεχνικό πια το 4/4 σε Ελλάδα (νταμπλ) και Ευρώπη (Ευρωλίγκα και Σούπερ Κάπ) όπως ένα χρόνο νωρίτερα.

Ο ίδιος θεωρεί εκείνη την ομαδάρα του, του 2021 ως την πιο πλήρη που είχε ποτέ στην καριέρα του καθώς τα σάρωσε όλα στην πιο δύσκολη χρονιά στην ιστορία (και) της υδατοσφαίρισης, με κορωνοϊό, με μεγάλες διακοπές πρωταθλημάτων, απαγόρευση διπλών προετοιμασιών, μηδαμινή προετοιμασία, και με αρκετές παίκτριες κάτω των 18, που μπήκαν στην ομάδα και κολύμπησαν αμέσως στα βαθιά με απόλυτη επιτυχία.

Δίπλα στην Αβραμίδου και την Τσουκαλά ή την Ελευθερία Πλευρίτου και στη Διαμαντοπούλου ο Παυλίδης «έριξε» τις Σιούτη, Τορνάρου, Χαλδαίου, Τριχά, Μυριοκεφαλιτάκη και το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό. Οι παίκτριές του όχι απλά περίμεναν πώς και πώς τις προπονήσεις αλλά πήγαιναν και σχεδόν μια ώρα νωρίτερα στην πισίνα!

Αν θα μπορούσε θα ήθελε να ξαναπαίξουν τον τελικό του 2019 της Ευρωλίγκας στην έδρα της πανίσχυρης Σαμπαντέλ με τον Ολυμπιακό να προηγείται 11-8 με το τέλειο παιχνίδι πέντε λεπτά πριν από το φινάλε αλλά οι διαιτητές (αλλά και κάποια προσωπικά λάθη της ελληνικής ομάδας) έφεραν το ματς τούμπα και τον τίτλο στην ισπανική ομάδα (13-11) με πλήρη ανατροπή.

Οπως και το 2017 στο Κίρισι σε έναν ανάλογο τελικό απέναντι στη γηπεδούχο Κίνεφ όπου στην κρίσιμη αντεπίθεση του Ολυμπιακού για την ισοφάριση, έσβησαν τα φώτα!

Το 2000 κρέμασε το σκουφάκι του ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Λεωνίδας Θεοδωρακάκης του πρότεινε να μείνει στην ομάδα από άλλο πόστο και να αναλάβει βοηθός του Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς. Μια δεύτερη σπουδαία καρτιέρα είχε μόλις αρχίσει

Εβαλε τον πήχη εκεί όπου δεν φτάνουν άλλοι

Ουσιαστικά επί εποχής Χάρη Παυλίδη και προεδρίας Μιχάλη Κουντούρη, ιδιαίτερα δηλαδή μετά το 2010, άλλαξε η νοοτροπία προς το καλύτερο όλων των παικτριών που ήταν στην ομάδα και όλων αυτών που έρχονταν. Ο πήχης έμπαινε πολύ ψηλά από την προπόνηση κιόλας.

Παράλληλα με τον Ολυμπιακό είχε κάνει… παπάδες και στον Καναδά φτάνοντάς τον μέχρι την τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος αλλά ήταν διαφορετική η φιλοσοφία τους και δεν συνέχισαν.

Και φυσικά η περίφημη άμυνά του αντιγράφτηκε από όλες τις ομάδες. Είναι μια άμυνα που απομονώνει τη φουνταριστή από το να πάρει την μπάλα, πέφτει το βάρος δηλαδή ομαδικά στο να μην πάρει την μπάλα η φουνταριστή, έτσι απελευθερώνεται η αμυντικός της φουνταριστής και πάει λίγο πιο πίσω σαν δεύτερη τερματοφύλακας.

Πλέον προπονεί την Εθνική μας ομάδα.