Λούβρο: Οι κρυφές πτυχές του διασημότερου μουσείου στο κόσμο αποκαλύπτονται

Το Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι, Γαλλία.

Η Αμερικανίδα Ελέιν Σκιολίνο, πρώην επικεφαλής του γραφείου των New York Times στο Παρίσι, αφηγείται την αγάπη της για τοΜουσείο του Λούβρου αποκαλύπτοντας κρυφές πτυχές του, στο νέο βιβλίο της με τίτλο «Adventures in the Louvre: How to Fall in Love with the World’s Greatest Museum».

Δεν είναι το πρώτο βιβλίο της

Σκιολίνο για το Λούβρο, αλλά αυτό χαρακτηρίζεται ως κάτι το μοναδικό. 

Περιγράφει λεπτομερώς πώς κατάφερε να «εισβάλει» μέσα στο σπουδαιότερο Μουσείο του κόσμου διαπερνώντας το πέπλο της μυστικοπάθειας κάτω από το οποίο είναι κρυμμένο. Για την αφήγηση της, επιλέγει την φωνή του δημοσιογράφου και όχι του ξεναγού ή κάποιου ιστορικού τέχνης.

Ωστόσο, για την ίδια δεν ήταν εύκολο να εντοπίσει αυτή την πλευρά του Λούβρου με την οποία τελικά ήρθε αντιμέτωπη, καθώς συνάντησε πολλές δυσκολίες και άκουσε ηχηρά «όχι» κατά την διάρκεια της εξερεύνησης της.

Το Λούβρο της ανέθεσε έναν ειδικό φύλακα ο οποίος παρακολουθούσε τις συνεντεύξεις, διέκοπτε τις συζητήσεις και επέβαλε αυστηρά όρια στην πρόσβαση της στο χώρο.

Ένα υπόμνημα το οποίο κοινοποιήθηκε στους εργαζόμενους του Μουσείου προειδοποιούσε ότι το έργο της Σκιολίνο αποτελούσε πιθανό «ρίσκο», σημειώνοντας ότι το ίδρυμα δεν θα μπορούσε να ελέγξει τι έγραφε. Επίσης, αν μιλούσε σε κάποιον χωρίς έγκριση, της είπαν πως δεν θα της επιτρεπόταν πλέον η πρόσβαση. 

View this post on Instagram

A post shared by Elaine Sciolino (@elainesciolino)

Όσα θέλουν να παραμείνουν μυστικά 

Το βιβλίο «Adventures in the Louvre» καλύπτει εκατοντάδες χρόνια ιστορίας. Η αφήγηση εκκινεί από την εποχή του βασιλιά Φιλίππου Β′ της Γαλλίας, ο οποίος έχτισε για πρώτη φορά το φρούριο στις όχθες του Σηκουάνα το 1190 με σκοπό την προφύλαξη της πόλης. Στη συνέχεια, γίνονται αναφορές στα χρόνια που φιλοξένησε λαμπρές εικαστικές εκθέσεις και σπουδαίους καλλιτέχνες ειδικά μετά τη μεταφορά του παλατιού στις Βερσαλλίες, αλλά και στη χρονιά που μετονομάστηκε σε «Μουσείο του Λαού» εν μέσω της Γαλλικής Επανάστασης το 1793.

Η συγγραφέας δεν αφήνει κανένα χώρο και καμία αίθουσα χωρίς αναφορά, παρόλο που παρεμπόδιζαν αρκετές φορές τις προσπάθειες της. Όταν άρχισε να γράφει το βιβλίο, η Σκιολίνο οραματιζόταν ότι θα περνούσε χρόνο με κάθε επιμελητή των εννέα τμημάτων του Μουσείου, στα οποία εκτίθενται περισσότερα από 30.000 -από τα συνολικά 500.000- έργα τέχνης του Λούβρου.

Ξεκίνησε κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του πρώην διευθυντή του Λούβρου, Χένρι Λοϊρέτ, ενώ σταδιακά ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με κάποιους εργαζόμενους του Μουσείου τους οποίους συναντούσε τυχαία στον δρόμο.

«Προσκάλεσα κρυφά κάποιους υπαλλήλους του Λούβρου στο διαμέρισμά μου και κοιτάζαμε όλα τα βιβλία μου για το Μουσείο, σαν να περπατούσαμε μέσα σε αυτό», είπε.

View this post on Instagram

A post shared by Elaine Sciolino (@elainesciolino)

Ένα καλά κλειδωμένο παλάτι

Υπάρχει μία σειρά από έργα τέχνης μέσα στις αίθουσες του Λούβρου, που πολλοί λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν για αυτά ή που ακόμη το ίδιο το Μουσείο δεν τους αποδίδει την αντίστοιχη βαρύτητα, όπως έχει γίνει με την Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι. Ο λόγος γίνεται για δωμάτια γεμάτα με απίστευτες ιρανικές τοιχογραφίες οι οποίες για τη Σκιολίνο, «αποτελούν τον κόσμο της», καθώς έχει καλύψει δημοσιογραφικά το Ιράν πολλά χρόνια.

«Αν πάτε σήμερα στα Σούσα, μια πόλη που ουσιαστικά καταστράφηκε, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα εκεί. Τα πάντα από εκείνο το τμήμα του νοτιοδυτικού Ιράν βρίσκονται εδώ, στο Λούβρο», δήλωσε η συγγραφέας. 

Από την άλλη, «ποιος ήξερε ότι στο Λούβρο βρίσκονται γλυπτά του Παρθενώνα;» αναρωτήθηκε η Σκιολίνο. Η μαρμάρινη ζωφόρος από τον Παρθενώνα στο Λούβρο, μήκους δύο μέτρων και ηλικίας 2.500 ετών απεικονίζει έξι ευγενείς υφάντρες να περπατούν σε μια τελετουργική πομπή καθώς κάνουν προσφορές στην προστάτιδα θεά της πόλης Αθηνά, με δύο ιερείς να τις υποδέχονται.

Μόνο δύο πρόσωπα γυναικών έχουν διασωθεί, ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα έχουν σπάσει. Στο Λούβρο, βρίσκονται κι άλλα τρία κομμάτια από τον Παρθενώνα. Πρόκειται για δύο κατεστραμμένα κεφάλια, ενώ το τρίτο απεικονίζει έναν κένταυρο ο οποίος απαγάγει μία γυναίκα.

Τουρίστες μπροστά από το πορτραίτο της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μουσείου του Λούβρου, Παρίσι Γαλλία.  (AP Photo/Manish Swarup)

Αυτό που απασχόλησε επίσης την Σκιολίνο στο βιβλίο της, ήταν και η σημερινή κατάσταση του Λούβρου. Το Μουσείο αν και φιλοξενεί περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, η είσοδος είναι σχεδιασμένη για να εισέρχεται μόνο ένα κλάσμα αυτού του αριθμού. Ο κόσμος, προκειμένου να θαυμάσει το εμβληματικό πορτραίτο της Μόνα Λίζα, συνωστίζεται κατά εκατοντάδες.

Μετά την επιστολή προς την υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας Ρασιντά Ντατί, με την οποία η διευθύντρια του Λούβρου Λοράνς ντε Καρ προειδοποιούσε ότι οι εγκαταστάσεις του Μουσείου είναι σε δεινή κατάσταση, ζητώντας επειγόντως βοήθεια από τη γαλλική κυβέρνηση, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε την Τρίτη 28 Ιανουαρίου, το σχέδιο New Renaissance για την επέκταση, ανακαίνιση και τον εκσυγχρονισμό του Λούβρου.

Το σχέδιο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, τη μεταφορά του διασημότερου πορτρέτου του κόσμου, της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, σε δική του αίθουσα και τη δημιουργία νέας εισόδου -το οποίο θα μπορεί κανείς να επισκεφθεί μόνο εφόσον έχει προμηθευτεί ειδικό εισιτήριο- «το αργότερο» μέχρι το 2031.

Πορτραίτο ενός άνδρα, Αντονέλο ντα Μεσίνα, 1475, λάδι σε καμβά, 30x36 εκ. (Photo by DeAgostini/Getty Images)Παραμελημένοι θησαυροί σε κοινή θέα 

Ένα από τα πράγματα που αγαπάει η Σκιολίνο στο Μουσείο είναι ότι «μπορείς να βρεις ένα αντικείμενο ή ένα έργο που σε εκφράζει και να συνδεθείς μαζί του», είπε. Στο Λούβρο υπάρχει ένας πίνακας τον οποίον η Σκιολίνο αποκαλεί «condottiere» ή «την ανεξερεύνητη Μόνα Λίζα».

Πρόκειται για ένα μικρό, απίστευτα λεπτομερές πορτρέτο ενός άνδρα του 15ου αιώνα από τον Ιταλό ζωγράφο της Αναγέννησης, Αντονέλο ντα Μεσίνα ο οποίος «ήταν εξίσου ταλαντούχος με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι», σύμφωνα με τον Σεμπαστιέν Άλαρντ, διευθυντή ζωγραφικής του Λούβρου.

Υπάρχει επίσης η λεγόμενη «Wonder Woman», όπως την ονομάζει η Σκιολίνο.  Είναι ένα άγαλμα από αλάβαστρο με ρουμπινένια μάτια το οποίο πρόκειται για ομοίωμα της Ιστάρ, της θεά της γονιμότητας για τον λαό των Σουμέριων και σύμφωνα με την συγγραφέα, «τα έχει όλα».

«Πώς μπορείς να μην αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος όταν βρίσκεται εδώ, αυτή τη στιγμή; Θέλω να πω, αυτό είναι το δικό μου Λούβρο. Δεν είναι καθόλου το Λούβρο της Μόνα Λίζα ή οποιουδήποτε άλλου. Είναι απλώς ένα πανέμορφο μέρος», δήλωσε η Ελέιν Σκιολίνο.

Με πληροφορίες από artnet

Related...Πόντιος Πιλάτος: Οι ιστορικές πηγές, η Δίκη του Ιησού και η φράση «νίπτω τας χείρας μου»Μιανμάρ: Ο καταστροφικός σεισμός έφερε στο φως κατάλοιπα ξεχασμένων μνημείωνΗ πρώτη ταινία στην ιστορία του σινεμά για τη ζωή του Ιησού