Keith Haring: Ο ζωγράφος που έβαλε την ταμπέλα του παντού (Videos/Photos)

Όλοι έχουμε δει κάποιο έργο του. Περιγράμματα από ανθρώπινες φιγούρες που ακτινοβολούν χορεύοντας, καρδιές με φτερά, χαρούμενες φιγούρες από γάτες, σκύλοι που γαβγίζουν.

Ο Κιθ Χάρινγκ γεννήθηκε το 1958 στην Πενσυλβάνια, αλλά το 1978 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ζωγραφική. Δύο χρόνια αργότερα, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα του έργα στις σήραγγες και τους σταθμούς του μετρό της αμερικανικής

Τη δεκαετία του 1980, η φήμη του γιγαντώθηκε. Tο 1982, έργα του προβλήθηκαν στον φωτεινό πίνακα διαφημίσεων στην πλατεία TimesSquare της Νέας Υόρκης, συμμετείχε στην ομαδική έκθεση Documenta 7, όπου τα έργα του εκτέθηκαν δίπλα στα έργα των Γιόζεφ Μπόις, Γκέρχαρτ Ρίχτερ, Άνσελμ Κίφερ, Ζαν Μισέλ Μπασκιά και Άντι Γουόρχολ.

Το 1983, συμμετείχε στην Biennale του Σάο Πάολο, δημιούργησε και ζωγράφισε τη γιγάντια τοιχογραφία του HaggertyMuseumofArt, στο Μιλγούκι, και ταξίδεψε στο Μιλάνο μετά από πρόσκληση του Έλιο Φιορούτσι όπου ζωγράφισε τους τοίχους του καταστήματος Fiorucci. Την ίδια χρονιά στο Λονδίνο γνώρισε τον χορογράφο BillT. Jones και χρησιμοποίησε το σώμα του ως «καμβά» ζωγραφίζοντάς τον από την κορυφή ως τα νύχια. Το 1984, συνεργάστηκε με την Βίβιαν Ουέστγουντ, παρουσιάζοντάς της δύο μεγάλα «σεντόνια» με ζωγραφιές, τα οποία η Βρετανίδα σχεδιάστρια μόδας αποτύπωσε σε ύφασμα δημιουργώντας ολόκληρη συλλογή ρούχων για την περίοδο Φθινόπωρο/Χειμώνας 1983-84, την διάσημη πλέον «WitchesCollection» που κομμάτια της φορέθηκαν ακόμη από τη Μαντόνα και πολλές άλλες προχωρημένες πελάτισσες.

To 1985, ο Χάρινγκ ζωγράφισε, στα πλαίσια της Biennale de Paris, τους τοίχους της GrandeHalledelaVilletteστο Παρίσι. Ενώ έκανε και μια γιγάντια δουλειά ζωγραφίζοντας τους τοίχους του StedelijkMuseum, στο Άμστερνταμ.

Το 1986, περνώντας ένα μήνυμα κόντρα στην λαίλαπα των ναρκωτικών και ειδικά του «κρακ» που είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση, έκανε την τοιχογραφία «CrackisWhack» στον τοίχο ενός εγκαταλειμμένου γυμναστηρίου και συνελήφθη για βανδαλισμό. Έκανε επίσης τοιχογραφίες και μεγάλα έργα με τίτλο «Cokeisit» επεμβαίνοντας πάνω σε τοιχογραφίες και γιγαντοαφίσες της Coca-Cola ή Coke, και περνώντας μηνύματα κόντρα στην κατανάλωση. Ζωγράφισε επίσης το κορμί της Γκρέις Τζόουνς για να εμφανιστεί στο γύρισμα βιντεοκλίπ της «I’mNotPerfect» (1986) και για τις εμφανίσεις της στο ParadiseGarage μια διάσημη ντισκοτέκ της Νέας Υόρκης που έχει κομβικό ρόλο στην LGBT κουλτούρα της πόλης. Τέλος τον Οκτώβριο του 1986, έκανε μια τοιχογραφία στο Τείχος του Βερολίνου, για το CheckpointCharlieMuseum. Τη χρονιά εκείνη γράφτηκαν 40 άρθρα στον Τύπο, για τον εικαστικό καλλιτέχνη που έκανε 50 ατομικές εκθέσεις στη ζωή του και δημιούργησε τουλάχιστον 55 έργα σε δημόσιους χώρους.

To 1987, καλεσμένος του καλλιτεχνικού κέντρου Centre Georges Pompidou ο Χάρινγκ δημιούργησε το έργο «TheTower», ζωγραφίζοντας εξωτερικά το κλιμακοστάσιο του νοσοκομείου για παιδιά, NeckerChildren’sHospital, και βοήθησε με τον τρόπο του στον αγώνα ενάντια στον τρόμο του AIDS, περνώντας μηνύματα για το «safe sex».

Το 1988, έκανε μια ετικέτα για το διάσημο κόκκινο κρασί ChateauMoutonRothschild, αλλά και μια τοιχογραφία για το νοσοκομείο για παιδιά Children’s National Hospital, στην Ουάσινγκτον. Το 1989, πήγε στην Βαρκελώνη και ζωγράφισε μια μεγάλη τοιχογραφία με το μήνυμα πως «όλοι ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε το AIDS» «TodosJuntosPodemosPararelSIDA» στη γειτονιά του Μπάριο Τσίνο, και ζωγράφισε μια τοιχογραφία με το ενωτικό μήνυμα «Tuttomondo» στην πίσω όψη της εκκλησίας Sant’Antonio Abate, στην Πίζα.

Τον Ιανουάριο του 1990, ο Κιθ Χάρινγκ ταξίδεψε στη Γαλλία, για την τελευταία του έκθεση «KeithHaring 1983», στην Galerie de Poche, στο Παρίσι. Ένα μήνα αργότερα, έφυγε από τη ζωή, μόλις 31 ετών, χτυπημένος από τη μάστιγα του AIDS, αλλά με έναν παράξενο τρόπο η τέχνη του δεν έπαψε να βρίσκεται ανάμεσά μας.

Ο ζωγράφος Κιθ Χάρινγκ, έφερε με τα έργα του, μια φρεσκάδα και μια αισιοδοξία, κάνοντας θαρρείς μια επίκληση στη χαμένη μας παιδικότητα. Κατάφερε όμως, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Άντι Γουόρχολ, να ανεβάσει τη «μαζική παραγωγή» της ποπ κουλτούρας σε άλλα επίπεδα, «δανείζοντας» την τέχνη του σε άπειρα χρηστικά αντικείμενα. Αν κάποιος αναζητήσει τον Κιθ Χάρινγκ στο διαδίκτυο, θα εμφανιστούν άπειρα προϊόντα με το αποτύπωμα της τέχνης του και την υπογραφή του. Έτσι, αμέσως θα εμφανιστεί ένα μπλουζάκι της φίρμας Abercrombie & Fitch με τη στάμπα ενός έργου του, για 60 λίρες, κάποιο ασημένιο δαχτυλίδι της εταιρείας Pandora, για 125 λίρες, ένα T-shirt της εταιρείας Uniqlo για 14,90 λίρες.

Η οργάνωση Keith Haring Foundation, που ανέλαβε μετά τον θάνατό του (1990) την προώθηση και διαχείριση του έργου του, προωθεί τη συνεργασία με πολλές μεγάλες εταιρείες. Μόνο πέρυσι, η Keith Haring Foundation είχε έσοδα κοντά στα 8 εκατομμύρια δολάρια. Έμπνευση αποτέλεσε η θέληση του ίδιου του ζωγράφου να συνδέσει το έργο του με τα χρηστικά αντικείμενα. Θυμίζουμε ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Κιθ Χάρινγκ είχε ανοίξει το κατάστημα «Pop Shop» που πουλούσε στους φιλότεχνους νεαρούς της Νέας Υόρκης, αυθεντικά T-shirts, παιχνίδια, αφίσες, πόστερς, κονκάρδες και σήματα σε προσιτές τιμές. Είχε επίσης συνεργαστεί με τις εταιρείες Absolut (βότκα), Fiorucci, και τα ρολόγια Swatch. Είχε κάνει ακόμη συμφωνίες με την φίρμα τυριών Kraft, αλλά και με την αυτοκινητοβιομηχανία Dodge.

Τους τελευταίους όμως μήνες έχουν προκύψει κάποιες τρανταχτές συνεργασίες με τις πολυεθνικές εταιρείες H&M και Primark & Bershka. Η Tζιλ Βάσκεζ, πρόεδρος της Keith Haring Foundation πιστεύει ότι αυτές οι συνεργασίες δεν αντίκεινται στο «πνεύμα» του καλλιτέχνη αφού πάντα υπήρχε ένα εμπορικό στοιχείο στην εικαστική δουλειά του. Αντίθετα, η σύμβουλος σε θέματα βιωσιμότητας Φιλίππα Γκρόγκαν, πιστεύει ότι η συνεργασία με τις εταιρείες που δημιουργούν «fast–fashion» δημιουργεί όχι μόνο προβλήματα οικολογίας και βιωσιμότητας, αλλά και ηθικά προβλήματα αφού πολλές από τις εταιρείες αυτές χρησιμοποιούν παρανόμως την παιδική εργασία ή ακόμα και την καταναγκαστική εργασία.

Οι κριτικοί τέχνης μπορεί κάποτε να τον σνόμπαραν, αλλά ο Κιθ Χάρινγκ με τη χαρακτηριστική αδύνατη σιλουέτα και τα στρογγυλά γυαλιά του, γέλασε τελευταίος. Πίνακάς του, το 2017, πουλήθηκε αντί 5 εκατομμυρίων λιρών στους Sotheby’s. H εταιρεία Artestar που ειδικεύεται στη διαμεσολάβηση μεταξύ καλλιτεχνών και εμπορικών εταιρειών, και χειρίζεται τα έργα του Ζαν Μισέλ Μπασκιά, Χερμπ Ριτς, κ.α., πιστεύει ότι υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για τους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης.

Ίσως τελικά να είναι η ίδια η «απλότητα» του Χάρινγκ που επιτρέπει στα έργα του να βρίσκονται σε τόσα διαφορετικά περιβάλλοντα: στα πλούσια σπίτια, στις γκαλερί και τις δημοπρασίες, στις ιδιωτικές συλλογές, στα φοιτητικά δωμάτια ή πάνω σε κάποιο απλό κοντομάνικο μπλουζάκι. Πάντως ο Κιθ Χάρινγκ κατάφερε να βάλει την ταμπέλα του παντού, και το έργο του να αγκαλιάσει όλο σχεδόν τον κόσμο.

Διαβάστε επίσης:

Ουκρανία: Τουλάχιστον 8.300 άμαχοι νεκροί από την αρχή του πολέμου (Videos)

Nicki Aycox: Πέθανε σε ηλικία 47 ετών η «Μεγκ» του Supernatural

Ιράν: Συνελήφθη η ηθοποιός Χενγκαμέχ Γαζιάνι – Aφαίρεσε δημόσια την μαντίλα της (Video)