Επτά υποτιμημένα τραγούδια των ‘80s [βίντεο]

Οι μουσικές λίστες που μπορείς να φτιάξεις για τη συγκεκριμένη δεκαετία είναι αναρίθμητες και, αναμφίβολα, όλες γεμάτες με αξιόλογο περιεχόμενο. Αυτή εδώ, όμως, ασχολείται με κάτι πολύ συγκεκριμένο: Τα αξιόλογα αλλά άτυχα αυτά τραγούδια, που χάθηκαν στη σκιά μεγαλύτερων επιτυχιών του ίδιου καλλιτέχνη και δεν πήραν το μερίδιο δημοφιλίας που τους αναλογούσε.

Αξιολογεί ο Γιάννης Τσαούσης

Alphaville - Sounds like a melody (1984)

Η κυκλοφορία του «Big in Japan» από τους γερμανούς συνθ-ποπάδες

σκέπασε τα πάντα. Ό,τι έβγαλαν μετά απ’ αυτό -με εξαίρεση το «Forever young» του 1988- ήταν καταδικασμένο να κρύβεται πίσω από τον μύθο του mega-hit τους. Κρίμα, γιατί το «Sounds like a melody» είναι hardcore εϊτίλα, ένα ερωτικό τραγούδι για ένα γέλιο που μοιάζει με μουσική, που ακούγεται ευχάριστα ακόμα και σήμερα.

Tears for Fears - Mad world (1982)

Οι άγγλοι εκπρόσωποι του New Wave υπήρχαν από το 1981 αλλά έκαναν παγκόσμια επιτυχία από το 1984 και μετά. Το γκραν σουξέ του «Shout» ακολούθησε το «Everybody wants to rule the world», το εξαιρετικό «Sowing the seeds of love» και το «Woman in chains». Καθώς το συγκρότημα προχωρούσε, το «Mad world» έμενε πίσω σε δημοτικότητα και κατέγραφε αισθητά λιγότερες ακροάσεις από τα υπόλοιπα. Πολύ κρίμα, για ένα διαμάντι που γράφτηκε μεν με φόντο το καταθλιπτικό Bath, ωστόσο διατρέχεται από έναν σκοτεινό στιχουργικό μυστικισμό που το κάνει αφόρητα γοητευτικό στο αυτί.

Chris Isaak - Blue Spanish sky (1989)

Ροκαμπίλι κοκοράκι, λάγνο βλέμμα και σπασμένη, «υγρή» φωνή. «Blue hotel» και να λιώνουν καρδούλες. «Wicked game» με Έλενα Κρίστενσεν στο βιντεοκλίπ και τέλος. Αυτά τα δύο, μόνο. Και το «Blue Spanish sky», κύριε; Σε τι υπολείπεται, δηλαδή, των άλλων; Δίπλα τους στέκεται μια χαρά, αλλά που να σου εξηγώ τώρα...

Blondie - Atomic (1980)

To «Heart of glass» βγήκε το 1979 και έσκισε. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί το «Call me», που παίζει στο σάουντρακ του «American Gigolo» και γίνεται παροξυσμός. Τόσο το χειρότερο για το «Atomic», που κυκλοφόρησε την ίδια περίοδο. Δεν πα’ να ‘ναι ένα από τα πιο «προχώ» βιντεοκλίπ της εποχής, γυρισμένο σε σκηνικό που θυμίζει βομβαρδισμένο κλαμπ, με την Ντέμπι Χάρι να φοράει σκουπιδοσακούλα; Δεν πα’ να ‘ναι ένα ίσως το μοναδικό ποπ τραγούδι με μπιτ που θυμίζει σπαγκέτι γουέστερν; Η ιστορία δεν το έβγαλε μπροστά από τα άλλα. That’s all.

Billy Idol - Eyes without a face (1984)

Δεν φταίει αυτός, που πάντα το καταχώνιαζε τρίτο ή τέταρτο ή έκτο στη σειρά στα άλμπουμς του. Δεν φταίει αυτός που το glam rock στιλ του και η punk rock φωνή του έκαναν τον κόσμο να παραληρεί κατά βάσιν με τα «γκαζιάρικα» κομμάτια του όπως τα «Dancing with myself», «Hot in the city», «Rebel yell», «Mony Mony», «White wedding», «Flesh for fantasy» και «Cradle of love» (με, πιθανώς, την ωραιότερη γκόμενα που έχει εμφανιστεί ποτέ σε μουσικό βιντεοκλίπ, να τα γράφουμε αυτά). Φταίει αυτό, που ξεκινάει αργά και γίνεται «ΜπιλιΑϊντολ-ικό» μετά τη μέση. Oh well...

U2 - Angel of Harlem (1988)

Συμπεριλήφθηκε στο «Rattle and Hum», το έκτο κατά σειρά άλμπουμ τους. Μέχρι τότε, οι U2 είχαν σαρώσει στο διάβα τους τα τσαρτς με ένα σωρό άλλες επιτυχίες. Το συγκεκριμένο, άλλωστε, ήταν το άλμπουμ του «Desire» και του «When love comes to town», της περίφημης σύμπραξης με τον B.B. King. Τι τύχη να είχε ανάμεσα στις μουσικές αυτές Συμπληγάδες ένα τραγούδι αφιερωμένο στη Billie Holiday, όπως το Angel of Harlem; Αυτή που φαντάζεστε.

Black - Everything’s coming up roses (1987)

Με το «Wonderful life» πέρασε μια και καλή στη μουσική αθανασία. Παρόλα αυτά το «μικρό του αδερφάκι», το «παραπεταμένο», στο ίδιο μήκος κύματος κινείται. Με τον ίδιο τρόπο συνορεύει το φως με τη μελαγχολία, το ίδιο ειρωνικά αποτυπώνει το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων σε μια ερωτική σχέση, την ίδια μαύρη ελπίδα αναζητά με τις λέξεις, ξορκίζοντας τη Μοίρα να μην του μαράνει τα τριαντάφυλλα πριν την ώρα τους αυτή τη φορά.

The post Επτά υποτιμημένα τραγούδια των ‘80s [βίντεο] appeared first on KoolNews.