Η σαλάτα του Καίσαρα (Ceasar’s salad)

Ούτε του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα, όμως, του πασίγνωστου Ρωμαίου Αυτοκράτορα, ούτε και του Καίσαρα Κασκαμπέλ, λιγότερου γνωστού σαλτιμπάγκου και ήρωα μυθιστορήματος ενός άλλου Ιούλιου –κοίτα να δεις κάτι συμπτώσεις– του Ιούλιου Βέρν.

Η πρωτότυπη συνταγή της Ceasar’s salad, αν και πλούσια και...”αυτοκρατορική” σαν γεύση, δεν έχει καμία σχέση με Αυτοκράτορες. Η παρασκευή της, που συνδυάζει γεύσεις παραδοσιακές γεύσεις του Παλαιού Κόσμου (ωραίο ζυμωτό ψωμί, τυρί parmigiano, ένα σαλατικό (μαρούλι), το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο και το λεμονάκι της Μεσογείου), με τάσεις του Νέου Κόσμου (όπως

η Worcestershire sauce που μπαίνει σαν dressing στο τέλος), οι υπόλοιπες προσθήκες όμως, που την κάνουν πολύ πλούσια σε γεύση (τηγανισμένο μπέικον, ψητό κοτόπουλο, βραστές γαρίδες, και διάφορα άλλα), ναι μεν ταιριάζουν υπέροχα, είναι όμως πολύ πολύ μεταγενέστερες.

Ησυνταγή που ακολουθεί "βαδίζει στα χνάρια" της πρώτης συνταγής, με τα απλά "emergency" υλικά εκείνης της βραδιάς της παραμονής της 4ης Ιουλίου του 1924, στο "Ceasar’s", στο εστιατόριο του Cesare, του Καίσαρα Καρντίνι (Cesare Cardini), δηλαδή, στα αμερικανο-μεξικάνικα σύνορα. Έχει όμως και δύο προσθήκες που την φέρνουν πιο κοντά στις σημερινές τάσεις.

Κάποια περισσότερα πράγματα, τόσο για την ιστορία αυτής της θεσπέσιας σαλάτας, όσο και για μερικούς βασικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται εάν δεν θέλουμε να... εκνευρίσουμε τον Καίσαρα, μπορείτε να δείτε σε ένα σχετικό άρθρο που υπάρχει στο site και σκοπεύει να αποδώσει..."Τα του Καίσαρος. τω Καίσαρι!!!"