Ψάχνοντας το δίλημμα

Εναν μήνα πριν από τις κάλπες, δημοσκόποι και αναλυτές ακόμη ψάχνουν το δίλημμα. Το ερώτημα εκείνο που θα μπορούσε να κινητοποιήσει μαζικά την εκλογική βάση και να τη στείλει στα εκλογικά τμήματα ή να αποδειχθεί κρίσιμο για την τελική επιλογή. Δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει, ούτε υπάρχουν βεβαιότητες ότι θα προκύψει τελικά κάποιο ισχυρό δίλημμα που θα καθορίσει και το αποτέλεσμα τη νύχτα της 9ης Ιουνίου.

Τα διλήμματα, ωστόσο, που επιδιώκουν να αναδείξουν τα κομματικά επιτελεία – της πολιτικής σταθερότητας για την κυβερνητική πλευρά, της πολιτικής ανατροπής για τον αντιπολιτευτικό άξονα – δεν φαίνεται να συγκινούν το μεγάλο ακροατήριο. Οι μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης που έχουν ολοκληρωθεί ή «τρέχουν» αυτές τις ημέρες δεν καταγράφουν κάποια ιδιαίτερη τάση επιδοκιμασίας της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε κάποια έντονη τιμωρητική διάθεση. Πρόκειται για στοιχείο που μάλλον ευνοεί μια δυναμική μεγαλύτερης αποχής, αλλά σε κάθε περίπτωση μια κάλπη χωρίς ουσιαστικό δίλημμα κατά βάση ευνοεί την κυβέρνηση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν βάλει αρκετά και διαφορετικά στοιχήματα καθ’ οδόν προς τις ευρωεκλογές, αλλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο μοναδικός στόχος μπροστά στην επικείμενη αναμέτρηση είναι να μην εμφανιστεί η κυβέρνηση λαβωμένη. Τουλάχιστον να μην ανοίξουν πληγές στην εικόνα της που δεν επουλώνονται εύκολα και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα σκηνικό αμφισβήτησης. Ενα γαλάζιο 33% προβάλλεται σε όλους τους τόνους ως ασφαλές ποσοστό για να δείχνει η κατάσταση των πραγμάτων αμετάβλητη.

Στην αφετηρία της προεκλογικής καμπάνιας που έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνουν σε Μαξίμου, Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη, έχει αρχίσει να σκιαγραφείται και το πλάνο κάθε αρχηγού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίρνει και πάλι το παιχνίδι πάνω του, μέσα από συνεχείς περιοδείες και καθημερινή δραστηριότητα στα social media. Αλλά σε πλήρη κινητοποίηση βρίσκεται ήδη και ολόκληρος ο κυβερνητικός και κομματικός μηχανισμός, εκπέμποντας μια εικόνα υπεροπλίας στελεχών σε κάθε περιφέρεια και νομό. Ο Στέφανος Κασσελάκης, στην πρώτη αρχηγική εμφάνιση, ποντάρει στον εαυτό του – τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζονται ή δεν επιθυμούν να εμφανίζονται στο βασικό κάδρο της καμπάνιας. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η συνταγή θα αποδειχθεί λειτουργική για την κινητοποίηση. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μπει σε προεκλογικό ρυθμό, ο μηχανισμός της Χαριλάου Τρικούπη βρίσκεται σε κίνηση, αλλά το «όλον ΠΑΣΟΚ» δεν εμφανίζεται στην εκστρατεία. Στο σκηνικό που διαμορφώνεται στη μεταπασχαλινή φάση, η κυβέρνηση τρέχει με μεγαλύτερες ταχύτητες κι αυτό πιθανότατα θα καταγραφεί και στις προσεχείς δημοσκοπήσεις.

Το «ομαδικό παιχνίδι» στο οποίο φαίνεται να επενδύει η κυβερνητική πλευρά, έχει ενδιαφέρον και αντέχει πολλές αναγνώσεις. Με τη συζήτηση για τον ευρωπαϊκό δρόμο του Κυριάκου Μητσοτάκη να προεξοφλείται ότι θα ξαναφουντώσει μετά τις ευρωεκλογές, η ντουζίνα των υπουργών που έχουν αναλάβει την κινητοποίηση σε κάθε περιφέρεια προσφέρει ευκαιρίες και για έναν εσωτερικό ανταγωνισμό που δεν περνά απαρατήρητος. Ο Νίκος Δένδιας αντιλαμβάνεται και ως προσωπικό στοίχημα το αποτέλεσμα στην Κεντρική Μακεδονία, όπως και ο Κωστής Χατζηδάκης το ποσοστό που θα προκύψει μέσα από τις κάλπες στην προβληματική ζώνη της Θεσσαλίας. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης προσδοκά να ανεβάσει και τις προσωπικές μετοχές του στην Κρήτη, ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης με ορμητήριο τη Δυτική Μακεδονία και ο Μάκης Βορίδης την Πελοπόννησο, επιδιώκουν να συντηρήσουν περισσότερο από άλλους και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, σε μια σύγκρουση με ιδεολογικοπολιτική βάση. Ακόμη κι αν η επόμενη ημέρα στη ΝΔ δεν φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα, το ακραιφνές συντηρητικό κοινό αποτελεί μια ειδική κατηγορία που θα παίξει τον ρόλο της σε ένα νέο ισοζύγιο δυνάμεων. Από πολλούς στη ΝΔ, άλλωστε, δεν έχει περάσει απαρατήρητο ότι ανάμεσα στον Γεωργιάδη και τον Βορίδη βρίσκεται εσχάτως σε εξέλιξη ένας διαγωνισμός στα ντεσιμπέλ ρητορικής κατά της κεντροαριστερής πλευράς του χάρτη, που δεν είναι απαραιτήτως συντονισμένος ούτε υποδηλώνει κοινές αναζητήσεις. Στον μήνα που ακολουθεί το παιχνίδι μπορεί να ανοίξει περισσότερο.