Greek Ball κύριοι

Η Euroleague είναι το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα μπάσκετ στην Ευρώπη και τίποτα δεν είναι εύκολο ή δεδομένο εκ προοιμίου. Όμως, αυτό που συνέβη τη Μεγάλη Τρίτη σε Βελιγράδι και ΣΕΦ δεν ήταν δίκαιο. Στα δύο Game 3 των σειρών της Μακάμπι με τον Παναθηναϊκό και του Ολυμπιακού με τη Μπαρτσελόνα, δεν κέρδισε η καλύτερη ομάδα.

Αυτό συμβαίνει πολλές φορές στο μπάσκετ, για αυτό κιόλας το αγαπάμε τόσο, όμως οι πρωταγωνιστές πρέπει να είναι πάντα οι παίκτες.

Η αντίδραση διαχωρίζει την καλή από την σπουδαία ομάδα

Ξεκινώντας από τον Παναθηναϊκό, την Τρίτη δεν έπαιξε καλά για τρία δεκάλεπτα αλλά στο τελευταίο κατέθεσε στο παρκέ τα πάντα και βάση της εικόνας του άξιζε τη νίκη. Δεν την πήρε, όμως δεν έμεινε εκεί. Άλλοι στη θέση του θα είχαν αδειάσει ψυχολογικά, με τον τρόπο που ηττήθηκαν, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

Η δίψα για ένα Final-Four μετά από 12 χρόνια και το ένστικτο της επιβίωσης μίλησαν στο τελευταίο πεντάλεπτο του Game 4. Η Μακάμπι έφερε και πάλι το παιχνίδι στα δικά της μέτρα και σταθμά, η επίθεση της για άλλο ένα ματς πετούσε «φωτιές» αλλά οι «πράσινοι» βρήκαν το ψυχικό σθένος να παίξουν αμυνάρα στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και με ένα απίθανο επιμέρους σκορ να στείλουν την σειρά για πέμπτο ματς στο ΟΑΚΑ.

Στο ΣΕΦ λίγη ώρα αργότερα, γίναμε μάρτυρες ενός ψυχοβγαλτικού φινάλε, ενός θρίλερ κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της Αγκάθα Κρίστι. Ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες του να πάρει το παιχνίδι, τόσο στη κανονική διάρκεια, όσο και στη παράταση, αλλά λίγο οι κακές αποφάσεις, λίγο η διαιτητική τριπλέτα, κράτησαν τη Μπαρτσελόνα μέσα στο ματς και στο φινάλε ήρθε η θεία δίκη με ένα αμφιλεγόμενο φάουλ πάνω στον Τζαμπάρι Πάρκερ σχεδόν στην εκπνοή. Η προσπάθεια του πρώτου αγώνα πήγε στο καλάθι των… αχρήστων. “Ας χάναμε επειδή ήμασταν χειρότεροι” ακουγόταν από τα χείλη όλων στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο.

Παρόλα αυτά οι μεγάλες ομάδες όταν χάνουν ένα παιχνίδι με αυτόν τον τρόπο, βγάζουν αμέσως αντίδραση. Στην Αμερική το λένε bounce back ability, δηλαδή η δυνατότητα να χάσεις και μετά να το ξεχάσεις γρήγορα και να πάρεις την ρεβάνς σου. Ο μπαρουτοκαπνισμένος Ολυμπιακός ξεκίνησε μουδιασμένα αλλά η είσοδος των Μιλουτίνοφ – Πετρούσεφ στη φροντλάιν άλλαξε τη ροή στο δεύτερο δεκάλεπτο και η κατηφόρα δεν είχε στοπ για τους ανήμπορους «μπλαουγκράνα». Το 92-58 αντιπροσωπεύει πλήρως την εικόνα της αναμέτρησης αλλά είναι και μία «παγίδα» ενόψει Τετάρτης (08/05).

Το «αυτοί είμαστε εμείς» και το επόμενο βήμα

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αν προτιμάτε, έδειξαν σε όλη την Ευρώπη πως παίζουν οι Έλληνες μπάσκετ με την πλάτη στο τοίχο, αλλά μένει ακόμη ένα βήμα και δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός.

Φαινομενικά οι έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης έχουν πιο εύκολο έργο, λόγω του ΟΑΚΑ, όμως δεν χωράει καμία υποτίμηση του αντιπάλου. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται ας δουν ξανά σε επανάληψη το πρώτο ματς…

Όσο για τον Ολυμπιακό το τέταρτο παιχνίδι ήταν ένα «μήνυμα» προς πάσα κατεύθυνση, ότι εμείς θα πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας και θέλουμε να γράψουμε ιστορία: Θέλουμε να γίνουμε η πρώτη ομάδα στην ιστορία των πλέι-οφ που κερδίζει πέμπτο παιχνίδι εκτός έδρας, σταματώντας την κατάρα του 0-18. Αν παίξει όπως στο Game 4 δεν έχει να φοβηθεί τίποτα…