Επιτέλους! Γίναμε Ντιτρόιτ (των ‘80ς)

Του Strange Attractor

Μπορεί η χώρα να «πετάει» σύμφωνα με τον πρωθυπουργό και τα αδέκαστα ΜΜΕ, όμως έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή που όλα καταρρέουν και επανερχόμαστε σε κωμικοτραγικές καταστάσεις που ζούσαμε σε προηγούμενες δεκαετίες, τότε που ήμασταν μια ακόμη μπανανία και έκαναν κουμάντο ο παπάς, ο δάσκαλος και ο χωροφύλαξ..

Αναφέρομαι στο θλιβερό περιστατικό της δολοφονίας μιας κοπέλας μπροστά σε αστυνομικό τμήμα.

Κάποτε αγανακτούσαμε επειδή σημειώνονταν μια διάρρηξη ή μια ληστεία 500 ή 700 μέτρα από αστυνομικό

Προχθές σφάχτηκε σαν κοτόπουλο ένα νεαρό κορίτσι μπροστά σε αστυνομικό τμήμα και μισό μέτρο από το κουβούκλιο του «σκοπού», ο οποίος απλά έκανε τον Κινέζο.

Είχε μεσολαβήσει η μάταιη προσπάθεια της κοπέλας να βρει συμπαράσταση και προστασία από τον επικίνδυνο και με ποινικό παρελθόν πρώην της, που την παραμόνευε, μέσα στο αστυνομικό τμήμα, αλλά δυστυχώς οι αρμόδιοι την παρέπεμψαν στο 100!

Και πήρε όντως το 100, και εκεί είναι που μπαίνουμε σε καταστάσεις «σλάπστικ κόμεντι».

Με τον «τσάκαλο» τηλεφωνητή της «Άμεσης» (χα χα) Δράσης να φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται το επείγον του περιστατικού, το τι ακριβώς ζητάει η κοπέλα, και να περιορίζεται στην απλή αργόσυρτη καταγραφή του αιτήματος σε μια αναχρονιστική υπηρεσιακή γλώσσα…

Μέχρι να γράψει τα στοιχεία της όμως, η κοπέλα σφάχτηκε σε ζωντανή ακρόαση!

Μιλάμε για  τον τηλεφωνητή της «άμεσης» δράσης, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να είναι γρήγορος και να διαθέτει αντίληψη, έτσι δεν είναι;

Και όμως… ακούγοντας τη συνομιλία ο συγκεκριμένος θύμισε καταστάσεις άλλων εποχών, τότε που ο χωροφύλαξ συνέτασσε αναφορές του στυλ «μεσούσης της λαμπιρίζουσας σελήνης»,  που έχουν πλέον περάσει στις μέρες μας ως ανέκδοτα.

Αμ το άλλο;

Μιλάμε εδώ και καιρό για γυναικοκτονίες και για το πώς η ανδροκρατία, η πατριαρχική κοινωνία και γενικά οι κακοί άνδρες δεν αντιλαμβάνονται τα δράματα των ταλαίπωρων γυναικών, που υφίστανται βία και κακοποίηση από τους πρώην ή νυν συντρόφους τους.

Ναι, αλλά μέσα στο εν λόγω αστυνομικό τμήμα εκείνη την ώρα ήταν τρεις (3) γυναίκες αστυνομικοί!

Η 22χρονη(!) αξιωματικός υπΕρεσίας, η υποδιοικητής  του τμήματος που είχε υπηρεσία επόπτη τμημάτων και η οδηγός της αστυφύλακας!

Τρεις γυναίκες, αδιάφορες προφανώς, που αντί να βοηθήσουν την κοπέλα την παρέπεμψαν στο 100 και στον ανεκδιήγητο εκείνον Πουαρό που λέγαμε, ο οποίος το πρώτο που βρήκε να της πει είναι ότι «τα περιπολικά δεν είναι ταξί κυρία μου».

Τι ειδικά τμήματα για οικογενειακή βία, τι πρωτόκολλα, τι επιμορφώσεις, τι κουμπιά πανικού,  τι τι τι;

Αυτό που είδαμε ήταν μια κλασική περίπτωση δημοσιουπαλληλικής αδιαφορίας και παρέλκυσης καθήκοντος.

Και μιλάμε για μια αστυνομία που εδώ και χρόνια στελεχώνεται από απόφοιτους λυκείου, που πέρασαν σε σχολές  και είναι μιας άλλης γενιάς και νοοτροπίας. Εσύ είσαι που το λες;

Και βέβαια υπάρχει και συνέχεια…

Σύμφωνα λοιπόν με τα ρεπορτάζ, ο σκοπός του τμήματος που την ώρα της δολοφονίας μπροστά στα μάτια του έκανε ασκήσεις Ζεν, ήταν άρτι αποφυλακισθείς(!)  και μάλιστα στα πλαίσια των περιοριστικών όρων της αποφυλάκισής του έδινε κάθε μήνα το παρόν σε άλλο αστυνομικό τμήμα για να ξέρουν ότι δε διέφυγε από τη χώρα!!!!!!!

Ούτε σε σενάριο ταινίας του Ροζ Πάνθηρα τέτοια πράγματα.

Και έχεις και τον θρύλο πλέον υπουργό ΠροΠο, που ανέλαβε για 5η ή 6η φορά το εν λόγω υπουργείο (από τότε που ήμουν μικρό παιδί υπουργό Δημ. Τάξης τον θυμάμαι), να μας λέει διάφορα για ενίσχυση των τμημάτων, των περιπολιών, κλπ. και για το πώς θα απομακρύνει χιλιάδες αστυνομικούς από τη φύλαξη στόχων επισήμων (και μαϊντανών), προκειμένου να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας μπλα μπλα μπλα…

Ήμουνα νιος και γέρασα κι ακόμη τα ίδια ακούω, την ώρα που η εγκληματικότητα στη χώρα έχει αγγίξει επίπεδα Ντιτρόιτ της δεκαετίας του ’80.

Για να μην αναφερθώ στους «άριστους» που πήραν τα ποσοστά που πήραν κατακρίνοντας (πολύ σωστά) την αδιαφορία για αστυνόμευση και ασφάλεια από πλευράς των «δημοκρατών» σούργελων του Σύριζα που προηγήθηκαν (θυμόσαστε τον Τόσκα και το κάντε πως κοιμάστε;) υποσχόμενοι τάξη και ασφάλεια.

Μια από τα ίδια…

Bέβαια οι ίδιοι φυλάσσονται απαξάπαντες καθ’ όλο το 24ωρο, οπότε;

Θα μου πείτε να μην είμαι ισοπεδωτικός. Έκαναν έργο.

Σύστησαν την ΟΔΟΣ, αρμόδια για τις πορείες και τις διαδηλώσεις, την αστυνομία των ΑΕΙ, και οσονούπω συστήνουν (ακούω) και την αστυνομία για το… μετρό.

Ωστόσο, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, αν ο σκοπός στο τμήμα ήταν τσακμάκι και κομάντο και πυροβολούσε τον μαχαιροβγάλτη πρώην πριν αυτός προλάβει να σκοτώσει το κορίτσι, τώρα θα ξαναήταν μέσα στη φυλακή, και τα κανάλια θα ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι, καταγγέλλοντας τη φασιστική αστυνομία και τον Τσακ Νόρις υπουργό για υπέρμετρη αστυνομική βία.

Να τα λέμε όλα…

ΥΓ- Στο Ντιτρόιτ των ‘80ς  δολοφονούνταν περίπου 67 άτομα ανά 100.000 κατοίκους.

Ενδεικτικά, το 1987 δολοφονήθηκαν 786 άνθρωποι, κάτι που αν όλα πάνε κατ’ ευχήν με τους «άριστους» θα το ζήσουμε και εμείς εδώ στη Μπογκοτά των Βαλκανίων.

The post Επιτέλους! Γίναμε Ντιτρόιτ (των ‘80ς) appeared first on antinews.gr.