Αυτά τα “χαστούκια” θα τα θυμάστε για καιρό…

Εάν αναρωτιέστε «μα τί σόι τίτλος συνταγής είναι αυτός», συντρέχουν δύο πράγματα: Πρώτον, δεν γνωρίζεται έναν από τους πιο διάσημους τύπους ζυμαρικών της Νάπολης, σε σχήμα ...γιγαντιαίων rigatoni (ή μικρών cannelloni, αν προτιμάτε), παραδοσιακό ακριβώς αυτής της ελληνικής αποικίας στη νότια ιταλία και φτιαγμένων με αλεύρι από σκληρά σιτάρια.

Δεύτερον, δεν γνωρίζετε εμένα και την ...έφεσή μου σε τίτλους που “κεντρίζουν”, που σε κάνουν να ψάξεις λίγο πίσω από τις λέξεις.

Έτσι, ετοιμάζοντας αυτό το πιάτο με τα παραδοσιακό αυτά ζυμαρικά της Νάπολης, σκέφθηκα ότι ενδιαφέρον,

εκτός από την ίδια τη συνταγή, έχει σίγουρα και το περίεργο όνομά τους, η προέλευσή του, αλλά και ο λόγος που τα ονόμασαν έτσι.

Ο όρος “paccheri” έλκει την καταγωγή του από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις “πας” “χειρ”, από τους έλληνες αποίκους, ιδρυτές της πόλης Παρθενόπης, σημερινής Νάπολης. (δείτε την ομοιότητα: “πάσα χειρ” - “πας χειρ” - “pac_chir” - “paccheri” !!! Εντυπωσιακή!!!

Και γιατί τα ονόμασαν έτσι αυτό το είδος ζυμαρικού; Ακόμη και σήμερα, στη Νάπολη χρησιμοποιούν τη λέξη “pacca”, η οποία σημαίνει ...“σκαμπίλι”, αυτό δηλαδή “ που τρως με με όλο το χέρι”, με ανοικτό το χέρι!!!. Δείτε γιατί: Αυτός ο τύπος ζυμαρικού σερβίρεται συνήθως με παχύρρευστες σάλτσες και λόγω, του μεγάλου μεγέθους αλλά και του σχήματός τους με την τρύπα στο κέντρο, κάνουν έναν έντονο θόρυβο μέσα στη σάλτσα, κάτι που θυμίζει πολύ το “σπλατς” που κάνει ένα σκαμπίλι σαν σκάσει σε κάποιο μάγουλο.