Νοσταλγούμε άραγε τους ανθρώπους ή τα συναισθήματα που μας προκάλεσαν;

Για πολύ καιρό νόμιζα ότι η συνήθεια είναι αυτή που μας κάνει να επιστρέφουμε στους ανθρώπους που έχουμε αφήσει πίσω μας, νομίζοντας πως για όλα φταίνε οι μνήμες και τα συναισθήματα. Όμως, μήπως συμβαίνει και κάτι ακόμα; Μήπως νοσταλγούμε τους ανθρώπους κι όχι μόνο όσα έχουμε νιώσει και ζήσει μαζί τους;

Κάθε σχέση είναι διαφορετική, γι’ αυτό και δεν υπάρχει μία μοναδική απάντηση στο ερώτημα. Όλοι είμαστε διαφορετικοί, σκεφτόμαστε διαφορετικά, νιώθουμε διαφορετικά, αισθανόμαστε όσα άλλοι μπορεί να μη νιώσουν ποτέ, χαιρόμαστε και πονάμε με διαφορετικό τρόπο. Αλλά όταν χωρίζουμε

ή απομακρυνόμαστε από αγαπημένους μας ανθρώπους και από έρωτες που μας είχαν μάθει τι θα πει να δίνεις την ψυχή σου για κάποιον, κάτι μένει. Η νοσταλγία για τους ανθρώπους αυτούς; Θέλουμε πραγματικά να βρίσκονται στη ζωή μας; Ή μήπως η νοσταλγία για τις στιγμές που περάσαμε και τα συναισθήματα που μας έκαναν να νιώσουμε;

Νοσταλγούμε τους ανθρώπους ή τα συναισθήματα που μας προκάλεσαν;

Δύο διαφορετικές περιπτώσεις, δύο εκδοχές, δύο τρόποι νοσταλγίας. Ποιος υπερισχύει; Αντέχεις να μάθεις;

Unsplash

Στην πρώτη περίπτωση νοσταλγούμε τον ίδιο τον άνθρωπο, μας λείπει η αγκαλιά του, η μυρωδιά του, η παρουσία του στον χώρο, στο σπίτι, στη ζωή σου. Φυσικά και σου λείπουν και οι στιγμές σας, όσα ζήσατε μαζί, όμως υπερισχύει η θέληση να τον δεις και να είναι στη ζωή σου, ακόμα κι αν δεν ξαναζήσετε τίποτα από όσα βιώσατε στο παρελθόν.

Παράδειγμα: Χωρίζεις με κάποιον, στην αρχή νομίζεις πως το μόνο που σου λείπει είναι τα συναισθήματα αγάπης και έρωτα που σε έκανε να νιώσεις μαζί του. Είχες συνηθίσει να μιλάτε όλη μέρα, να μένετε μαζί, να πηγαίνετε εκδρομές, να περνάτε ποιοτικό χρόνο παρέα. Όμως ο καιρός περνάει και τελικά αυτό που σου λείπει από εκείνον δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον ίδιο. Θα προτιμούσες να υπήρχε με κάποιον τρόπο στη ζωή σου, να τον έβλεπες μια φορά το μήνα, απλά και μόνο για να τον δεις. Χωρίς έρωτα, χωρίς συναίσθημα, χωρίς εκδρομές, χωρίς μαραθώνιους με ταινίες, χωρίς ατελείωτες ώρες αγκαλιά του. Θα σου αρκούσε να τον έχεις στη ζωή σου ως φίλο παρά να μην τον ξαναδείς ποτέ σου, όπως όλοι σου λένε ότι είναι το καλύτερο να κάνεις. Και τι δε θα δινες για να ακούσεις τη φωνή του και να μάθεις τα νέα του από τον ίδιο. Δεν θες τίποτα παραπάνω από αυτό, δεν ζητάς ούτε σχέση, ούτε δέσμευση, ούτε ταξίδια, ούτε έρωτα, ούτε τίποτα άλλο.

Και ναι, σε αυτή την περίπτωση νοσταλγείς τον άνθρωπο. Νοσταλγούμε τους ανθρώπους και μόνο αυτούς, την παρουσία τους στη ζωή μας, τίποτα παραπάνω.

Η νοσταλγία είναι θετικό ή αρνητικό συναίσθημα; Οι ειδικοί σου απαντούν!

Πότε νοσταλγούμε τις στιγμές και τα συναισθήματα που μας προκάλεσε κάποιος;

Όταν δεν μας λείπει απλά ο ίδιος, αλλά και οι εμπειρίες, οι συνήθειες και τα συναισθήματα που είχαμε μαζί του. Μας λείπει το ότι συνηθίζαμε το πρωί και να τρώμε μαζί πρωινό στο κρεβάτι. Μας λείπει η καθιερωμένη βόλτα που πηγαίναμε τα Σάββατα στην παραλία. Μας λείπουν οι συζητήσεις, οι εκδρομές, οι καφέδες με τις κοινές μας παρέες, οι καληνύχτες μας τα βράδια, οι απολαυστικές έρωτες στο κρεβάτι, στο αυτοκίνητο και όπου αλλού μας πήγε το πάθος μας. Μας λείπει ο έρωτας που μας έκανε να νιώσουμε, γιατί με κανέναν άλλο δεν καταφέραμε να βιώσουμε τόσο έντονα συναισθήματα. Κανείς ποτέ δεν μας έκανε να τον αγαπήσουμε και να τον νοιαστούμε τόσο πολύ. Μας λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα και σίγουρα μετά από έναν χωρισμό τα έχεις βιώσει αυτά.

Pexels

Όλοι μας τα βιώνουμε όλα αυτά ύστερα από έναν χωρισμό, το θέμα είναι όμως αν σου λείπουν μόνο τα συναισθήματα ή και ο άνθρωπος. Θα άντεχες να τον έχεις στη ζωή σου, αλλά να μην τον φιλάς στο στόμα, να μην τον αγκαλιάζεις όπως πριν και να μην κάνετε έρωτα ως το πρωί; Αν ναι, τότε δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δυνατή είσαι για να κάνεις πέρα τα συναισθήματά σου και να αρκείσαι απλά με την παρουσία κάποιου στη ζωή σου. Αν όχι, τότε δεν σημαίνει πως έχεις λιγότερη δύναμη μέσα σου, απλά το συναίσθημα κυριαρχεί στη ζωή σου και δεν μπορείς να το περιθωριοποιήσεις ούτε για λίγο.

Και τα δύο είναι αποδεκτά, όμως μην ξεχνάς πως αυτό που μένει στο τέλος δεν μας αρέσει πάντα. Κάποιες φορές ίσως απλά να θέλουμε να ξεριζώσουμε την καρδιά μας, να σταματήσουμε να νιώθουμε και να σκεφτόμαστε.

ΥΓ: Να θυμάσαι πάντα το εξής: Μην αρνείσαι τα συναισθήματά σου, μην τα απορρίπτεις και μην τα περιορίζεις. Να τα εκφράζεις, να τα λες και να μην φοβάσαι να τα νιώσεις. Μην ντρέπεσαι για τίποτα, αυτά είναι που σε κάνουν αληθινή!

Ένας ψυχολόγος εξηγεί τι να κάνουμε όταν στα αλήθεια μας λείπει κάποιος!

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Νοσταλγούμε άραγε τους ανθρώπους ή τα συναισθήματα που μας προκάλεσαν; εμφανίζεται στο iPop.